In mijn voorgaande bericht kon je lezen dat de Japanners graag in de trein deden SMS’en en daar moet ik op terug komen of beter gezegd een rectificatie doen. In Japan kennen ze namelijk het woord SMS’en niet eens meer. Tegenwoordig mailen ze alleen maar naar elkaar. Je kan wel SMS’en maar dat is weggemoffeld in het menu en ook nog eens hartstikke duur (iets van bijna een €1 per bericht). En mailen kan je onbeperkt doen voor iets van €3 per maand.
Daar kwam ik namelijk achter omdat ik een prepaid gekocht had wat trouwens een hoop moeite gekost had omdat je ze bijna nergens kan krijgen en als je het vraagt bij een telefoon zaak, dan wordt je bijna uitgelachen. 
In ieder geval uiteindelijk had ik een winkeltje gevonden die prepaid deed verkopen en had dan ook meteen één aangeschaft. En ik moet eerlijk bekennen dat mobieltjes die bij een abonnement komt niet alleen high-tech zijn (zelfs de iPhone is hier achterhaald) maar de prepaids ook. Al zijn deze wat minder geavanceerd dan de abbo’s maar toch. In Nederland zou je voor deze telefoon een paar honderd euro kwijt zijn en hier was hij met €25 euro beltegoed its van €65. Daarnaast kan je weinig beginnen met een Nederlandse mobieltje of je moet 3G hebben anders kom je namelijk niet ver hier. Dat is namelijk het enigste netwerk dat ze kennen en waarschijnlijk hebben ze zelfs nog een nieuwere netwerk (4G?) in lucht zitten. 
Hierbij dus mijn rectificatie en Japan excuses voor mijn achterstallige kennis in de techniek. 
Voor de rest ben ik van de week nog naar wat tempels (buiten Tokyo) geweest en heb ik leuke buurten gezien van Tokyo. Zo was ik van het weekend in Shibuya en dat blijkt een van drukste buurten te zijn en je komt er allerlei mensen tegen (zoals video-game-girls / manga-girls, rock-girls en meer van dat volk met aparte kleding. Moet nog steeds wat foto’s van ze maken, dus dat houden jullie nog tegoed van me. 
De mode is ook erg goed hier, tenminste van de vrouwen want af en toe zie je kerels rond lopen en dan moet je eerst goed kijken of het wel een kerel is of niet. Heel appart. 
Wat dan ook erg leuk is om te vermelden is dat vrouwen een soort van halve sok hebben dat gemaakt is van dezelfde stof als lingerie en heeft dan ook dezelfde motiefachtig iets erin zitten. Ow en natuurlijk ook de benen en rokjes hier. Prachtig gewoon ( 
), ik snap nu ook wel waarom er vrouwen-wagons zijn in treinen en subways. Elk jaar, zodra het een beetje mooi weer wordt slaat het bij een groot aantal mannen de hormonen op hol en omdat het altijd druk is met het openbaar vervoer wordt er bij veel de vrouwen in de billen geknepen, vandaar dat ze die wagons hebben ingevoerd. 
Het is ook erg apart om te zien dat ik niet bij de menigte past. Afgelopen zondag was het heel erg. Een heel hoop mensen waren naar mij aan het zwaaien, groette mij of keken mij na. Door de lengte, blond haar en blauwe ogen ben ik schijnbaar uniek en het lijkt wel alsof ik beroemd ben doordat iedereen aan het zwaaien is. 
De tempels hier zijn erg prachtig en de bomen met bloemetjes erin zijn erg leuk om te zien. De Japanners eren dan ook beide doordat ze bidden voordat ze een tempel bezoeken (wat nog steeds in overvloed gedaan wordt en een hoop schoolreisjes zijn door het land heen) en de sakura die ze op de ¥100 munt hebben staan.
Wat ook erg vreemd is om aan te zien is dat er op elke hoek van de straat een automaat staat met blikjes, sigaretten, ijsjes, enz. echt overal gewoon. En blijkbaar worden die dingen ook elke week een paar aangevuld, ik weet zeker dat het in Nederland geen succes zou hebben, maar hier wel? En ander raar iets is dat er een paar keer week een of andere rare wagen voorbij rijdt die propaganda uitzend voor het volk. Zou je eigenlijk niet verwachten omdat het een democratisch land is, maar aan de andere kant is het ook wel te begrijpen omdat ze nog steeds een keizer hebben als staatshoofd.
Voor de rest heb ik een hoop schrift tekens geleerd de afgelopen twee weken. Volgende week dinsdag heb ik dan ook mijn eerste tentamen en zal ik de aankomende dagen flink aan de slag moeten om ze proberen te onthouden. 
De taal zelf steekt redelijk structureel in elkaar en is dan ook met een beetje moeite onder de knie te krijgen, het probleem is alleen dat 3000 + 46 + 46 karakters zijn om te leren. Ondertussen ken ik nu de eerste 46 + nog een aantal van de volgende 46 en langzaam klinkt Japans niet meer als een taal van een andere wereld. Er zit dus vooruitgang in. 
Ik miste nog iets bij mijn vorige berichten en dat waren reacties. Hoe komt het dat de meeste ineens bescheiden zijn geworden met reacties plaatsen? 
En voor degene die mij een SMSje mailtje willen sturen naar mijn mobiel dan kan je het doen naar het volgende adres: mobile at muddle.nl
Dag twee zoals je dat kon noemen en de eerste echte dag was dan ook voorbij. De volgende dag ben ik weer voor het eerst naar school geweest sinds een jaar zoals ik al eerder schreef.
) weer dagelijks aan het fietsen ben omdat het treinstation 10 minuten hier vandaan is. De eerste dag was ik dan ook hopeloos verdwaald omdat ik de weg terug niet kon vinden en heb ik de halve stad/dorp van Itabashi gezien. 
Eenmaal toen ik in de trein zat ging als vanzelf, want het systeem wat ze daar gebruiken is erg goed moet ik zeggen. Je kan namelijk heel gemakkelijk alle treinlijnen gemakkelijk van elkaar onderscheiden omdat ze namen en kleuren hebben. En tijden zijn niet net zoals Nederland belangrijk omdat ze om de 10 minuten rijden. Het is trouwens wel echt een chaos in de morgen en ook als je nog eens tijdens spitsuur ’s middags terug gaat dan is het een echte sport om in én uit de trein te komen. Bomvol zit hij dan. Je kan geen stap meer voor- of achteruit doen en zelfs niet eens draaien omdat je vast staat. Gelukkig kan ik bijna altijd wel zitten omdat mijn trein begint bij het station waar ik opstap. Het is ook erg leuk om te zien hoe het duw- en trekwerk aan zijn gang gaat zodra er meer stops zijn gemaakt. 
We raakte aan de praat en vroeg of het mijn fiets was en niet veel later begon hij best wel persoonlijk te worden omdat hij waarschijnlijk erg nieuwsgierig was geworden. Wat de meeste Japanners zijn (nadat ze je kennen of beginnen te leren kennen). Hij vroeg wanneer ik in Japan aan was gekomen en of ik het leuk vond. Nu vraag je natuurlijk af wat is er persoonlijk aan? Niet echt veel maar wel de volgende vraag; vind je Japanse meisjes / vrouwen leuk? 
Ik heb mij er nog niet op gewaagd om op één van de knopjes te drukken, maar zal het zeker nog een keer gaan doen als ik de moed ervoor heb (of teveel heb gedronken). De afzuiging gaat trouwens ook automatisch aan zodra je op de bril gaat zitten. Echt prachtig, bijna elk apparaat in huis heeft wel een of ander kastje met tig aantal knopjes. Net als de prachtige sprekende koelkast of de futuristische auto waarbij je geen 3 knopjes hebt en een kleine sleutel, neen een zowaar bijna volledige afstandbediening die je gewend bent bij je TV met knopjes zoals deuren te openen en die dingen. Echt geniaal. Vind het erg prachtig hier! 
