Na meer dan een maand in Australië gereisd te hebben heb ik ze eindelijk gevonden. De kangoeroes! En dat is nog niet alles, heb meer dieren gezien afgelopen dagen. Zoals de Tasmanian Devil (njanjaweeprft), Spot-tailed Quolls, Koala’s en meer van die dieren. Helaas moet ik wel bekennen dat het niet in het wild was, maar in een sanctuary waar ze niet alleen dieren aan de menigte laten zien maar ook zoals de oude televisie serie Skippy dieren helpen die gewond zijn. Dus nu dat ik mijn eerste kangoeroe gezien te hebben is het tijd om naar huis te gaan? Laten we nog heel even wachten op het antwoord…
De reden dat ik nog geen kangoeroe of wallabi gezien heb in het wild is omdat de afgelopen periode het weer nogal wisselvallig was. De ene dag was het 30+ graden en de andere dag was het +/- 15 graden en regende het de hele dag. Eigenlijk lijkt het wel een beetje op Nederland alleen de temperatuur stijgt niet zo ver omhoog. 
En het regent niet dagen achter elkaar. Binnenkort ga ik wat meer omhoog in Australië en omdat de zomer begint op 1 december zal de temperatuur meer gaan stijgen omdat in het noorden en westen de temperatuur een stuk hoger is en niet te vergelijken is met Victoria waar ik op dit moment ben. 
Maar genoeg over het weer, in het begin had ik het over de dieren, laat ik daar maar weer eens mee verder gaan. Een paar dagen geleden ben ik naar Healesville gegaan om de dieren te bezichtigen die in het wild leven van Australië. Eenmaal aangekomen in de dierentuin begon er al meteen een show over (roof)vogels waar ze leefde in Australië, wat en en hoe ze precies doen roven. Die show was best interessant om te zien. Zo was er een grote roofvogel die ongeveer zo groot is als een puppy en op een unieke manier eieren breekt door een steen te zoeken en kapot te gooien op een ei zodat het dier het leeg kan eten. Wat ook aardig is om te vermelden is dat de roofvogel ongeveer 50 jaar kan worden! 
Mijn favoriete dier van de dierentuin is trouwens niet Skippy maar een een quoll (geen idee hoe dat in het Nederlands is 
). Echt prachtige en schattige diertjes zijn dat. 
Ze leven in kuddes in Australië en zijn vooral te zien in Tasmanië net als de Tasmanian Devil. Alleen ze zijn wel bedreigd een diersoort omdat ze dreigen uit te sterven. 
Gelukkig zijn de mensen meegaand met de natuur in Australië. Zo laat er niemand rommel achter op straat, wordt er voorzichtig om gegaan met bossen en meer van dingen die je in Nederland niet ziet!
Als je een dier aanrijdt of gewond langs de weg ziet, dan kan je naar een nummer bellen en dan komt de dierenambulance naar de plaats delict of je kan het naar een centre brengen die het diertje helpt om te overleven en daarna weer terug zet in de natuur of in een reservaat zet. Zo was er bij de dierentuin ook een Rescue Centre voor wilde dieren. Zeer interessant om te zien hoe ze dieren helpen en op welke manier ze dat doen. Die van Healesville is één van de weinige ‘klinieken’ die open is voor het publiek, maar dat doen ze zodat men kan zien dat het erg belangrijk is om de natuur te behouden.
Zo te zien ben ik weer ietsjes teveel aan het typen, dus ik laat het maar weer hierbij. Er zijn nog een aantal meer dingen die ik graag zou willen typen, maar laat ik het maar weer hierbij laten voor nu anders wordt het weer te langdradig. 
Wil wel nog even een video met jullie delen. Gisteren was er namelijk een barbie (BBQ) en iemand had een home made rocket gemaakt. En die werd gelanceerd en dat liep niet echt zoals het hoorde… 
Ow vergeet ik bijna antwoord te geven op mijn vraag die ik in het begin stelde, “Tijd om naar huis te gaan?”. Nee zeker niet, het is prachtig hier en heel misschien ga ik mijn visum aan het einde van het jaar zelfs nog verlengen! 
Heb ook nog besloten om Nieuw Zeeland erbij te pakken volgend jaar, misschien ga ik zelfs al over 3 á 4 maanden. Dus de planning zal er zo ongeveer uit gaan zien; Australië > Nieuw Zeeland > Australië > Nederland. 
Tenminste dat is wat ik nu in mijn hoofd heb, maar dat kan veranderen, maar dat zie ik dan vanzelf wel! Ik ga met de wind mee zullen we maar zeggen…
En de laatste “ow” of “ps.” ding en dan laat ik voor wat het is qua verhaal, is dat ik van de week (voor degene die mij goed kennen 
) voor de zoveelste keer een bescheiden ongelukje gemaakt heb. Dit keer was het niet met mijn eigen auto, maar iemands anders busje. 
Ik reed nogal hard achteruit om de heuvel op te komen omdat ik anders niet omhoog kwam doordat het gras nat was. Maar het busje slipte op het laatste moment en ik knalde tegen een boom aan. 
Gelukkig was de eigenaar niet boos, dus dat scheelt weer…
Toch nog een laatste iets ( 
), mijn Nederlands gaat flink achteruit nu. Had serieus moeite om dit berichtje te schrijven, begin zelfs nu af en toe in het Engels te denken. Dus mijn integratie in Australië gaat erg goed. 