Australië Archives - Page 2 of 5

De zwarte wereld

Het is genoeg geweest. Ik ga nu zeker naar huis. Dit keer is het geen geintje of iets waar ik diep over na moet denken. Nee het is simpel, ik ga naar huis zodra ik mijn auto verkocht heb. In het begin zat ik nog na te denken om mijn auto te verkopen en de rest van de maand februari Australië ‘uit te zitten’ door nog wat steden te bezoeken zodra ik mijn auto verkocht heb. En daarna na Nieuw Zeeland te gaan voor een maand zodat ik in april weer terug kan gaan naar Nederland. Maar ik heb er nu echt genoeg van. Is er dan wat nieuws gebeurd of zit je nog steeds met hetgeen waar de voorgaande verhalen over gingen?

Nou dat zal ik je vertellen. Natuurlijk vond ik het erg vervelend dat Saeko terug ging naar Japan (en nu nog steeds natuurlijk) maar wat er gisteren gebeurd is heb ik even genoeg Australië en reizen.

De dag begon eigenlijk best goed, het hele weekend eigenlijk wel omdat ik de vrijdag uitgenodigd was voor een van de eerste knuffel feestjes (cuddle party) van Australië. Om het kort even uit te leggen wat het is; het is niks anders dan een of ander ‘hippie bijeenkomst’ waarbij massages, knuffelen, kletsen en emoties delen centraal staan bij de sessie. Het schijnt erg populair te zijn in Amerika en een aantal personen in Australië die ik ken willen het in Australië aan de man brengen en groots laten worden in Australië. En omdat ik het altijd wel leuk vind om nieuwe dingen te doen/ontdekken, was ik erbij…

Alleen is het niet het verhaal wat ik jullie wil vertellen dus ik zal die even achterwege laten en doorgaan met zaterdag, gisteren dus.

Om een uur of 5 begon de lucht ineens te veranderen in een oranje donkere lucht. Het leek net alsof het begon te schemeren. Alleen kan zoiets niet omdat het pas 5 uur is zou je zeggen, nou dat dacht ik dus ook… De gehele dag was het erg heet, net als de voorgaande dagen/weken. Er is namelijk een hittegolf in Australië voor degene die het nog niet wisten die sinds een eeuw niet meer geweest is. De hittegolf van de afgelopen weken bedroegen een temperatuur van maar liefst 40 tot 45 graden per dag. Door die temperaturen is de kans groot dat er bosbranden ontstaan omdat het zo heet was en een aantal weken niet meer geregend had.

En dat is dus ook gisteren gebeurd in Australië, misschien hebben jullie het al op het nieuws gehoord of gelezen of misschien ben ik de eerste, maar ik was vlak in de buurt waar de bosbrand was ontstaan.

De lucht die om 5 uur ineens veranderde in een oranje en zwart gloed was omdat er vlakbij een bosbrand ontstaan was door een blikseminslag. Door de stijgende rook werd de hemel gevuld doordat het net leek of het avond werd. Niet lang erna begon het langzaam ook te regenen. Alleen was het niet de regen die je zou verwachten. De regen was namelijk zwart, ik liep in mijn gele T-shirt rond en die werd langzaam zwart van de druppels. De as was al gemengd met de regen en je zag in de lucht roet en as naar beneden dwarrelen. Het was dus echt raak in de buurt…

Al snel werd de omgeving geëvacueerd en iedereen moest de hoognodige meenemen en vertrekken. Of sommige bleven achter om mee te helpen en er waren zelfs een aantal bij die gewoon achter blijven in de veronderstelling dat het vuur niet al te dichtbij zou komen. Omdat ik uiteraard geen verstand heb vuurbestrijding ben ik ook vertrokken met een aantal anderen en zijn we in de buurt bij iemand een tijdje gebleven om daar het nieuws te volgen. Deze plek was namelijk veiliger om een tijdje te blijven omdat je via die plek een aantal kanten op kon gaan als de bosbrand dichterbij zou komen, in plaats van de voorgaande plek waar ik was, waar je maar één kant op kon!

Het was eigenlijk de bedoeling dat ik dezelfde avond nog naar de stad zou gaan vertrekken (omdat het daar het veiligste is) maar het was niet alleen druk (normaal verkeer dat vluchtte, brandweer, politie en ambulance) op de weg (inclusief helikopters in de lucht) en sommige wegen waren afgesloten, maar ik had ook helemaal geen zin meer om te gaan rijden. De auto was volledig bedolven met as en nachtrijden in Australië is niet echt een pretje en vooral niet als je ook nog eens ergens voor weg moet vluchten en noodgedwongen nog iets moest gaan zoeken in de midden van de nacht… Er kwam ook nog eens bij dat de meesten suburbs rond de stad zonder stroom kwamen te staan door de bosbranden.

Samen met een Japanse vriendin (een andere!) ben ik bij de mensen gebleven tot de volgende morgen, zodat we in alle rust naar de stad konden vertrekken en iets daar konden gaan zoeken. De man en vrouw hadden om de beurt op de wacht gestaan voor als de brand dichterbij zou komen en zouden mij en de Japanse wakker maken zodra het dichterbij kwam zodat we naar een verzamelpunt zouden gaan en daar eventueel het vuur konden bestrijden mocht het nodig zijn.

Niet alleen was ik kapot die avond maar ook erg nerveus, zoiets maak je niet echt mee in Nederland. Het enige wat daar echt kan gebeuren is een overstroming en die laatste was ergens in ’92. En hier maken ze het wel elk jaar mee (bosbranden en overstromingen). Alleen dan niet zo erg als de afgelopen dagen. Volgens het nieuws hebben al 40 mensen het leven moet bekopen door de bosbrand en zijn er al een hoop mensen dakloos geworden. Heb zelfs gehoord dat een pub afgebrand was en dat terwijl ik er een paar maanden geleden nog wat gegeten en gedronken heb…

Nadat ik alle auto’s de ramen af had gespoten en flessen gevuld had met water voor het geval we snel moesten gaan midden in nacht ben ik kort daarna in slaap gevallen en heb ik wonderbaarlijk goed geslapen tot de volgende morgen. De voorgaande dagen was namelijk echt een ramp omdat het zo warm was en over de rest van mijn reis aan het nadenken was na het weggaan van Saeko. Ik denk het gisteren een beetje teveel was en helemaal op was dat ik daarom meteen knock-out in slaap was gevallen.

Nu ben ik in de stad en ik hoop dat ik mijn auto snel kan verkopen zodat ik terug kan gaan naar Nederland. Want ik heb het nu even gehad met Australië en reizen. De brand is nu nog steeds gaande. Waarschijnlijk zal het nog een paar dagen duren voordat het in bedwang is. Maar als het goed is gaat het meer regenen de aankomende dagen (inclusief temperatuur daling naar de 30 graden), dus met een beetje geluk wordt het dan een beetje makkelijker om de bosbrand onder controle te krijgen.

Misschien klink ik wel een beetje als een dramaqueen omdat ik terug wil naar Nederland, maar ik heb er nu even genoeg van, zeg ook even omdat ik na zit te denken om in april ergens anders naar toe te gaan (maar dat is weer een ander verhaal…). Dus binnenkort zal ik terugkeren naar Nederland of ik moet ineens van gedachte veranderen, alleen na dit alles zal het niet zo snel gebeuren denk ik…

Geen foto’s dit keer, alleen een verhaal. Ben namelijk geen ramptoerist!

Special: Vrouwen in Australië

Het is iets in het leven waar we allemaal mee te maken hebben, of je bent er één of je kent ze in je familie- en vriendenkring. Vrouwen. En waarom ik er een special over schrijf? Geen idee misschien is het leuk om het later nog eens een keer terug te lezen of omdat ze zoals in de meeste muzieknummers erover gaan, dus waarom geen special hierover?

Zoals jullie weten is het tijd om afscheid te nemen van mijn (vakantie)vriendinnetje in Australië en door te gaan met de rest wat nog te komen staat met mijn reis. Het is eigenlijk ook allemaal heel raar gegaan omdat ik eigenlijk niks wilde met een meisje beginnen in Australië omdat ik wist dat afscheid toch altijd vervelend is in welke manier dan ook. Maar het is toch gebeurd en ook al wilde ik het in het begin niet, ik ben toch blij dat het gebeurd is.

Ik zal dan ook van begin tot eind vertellen hoe alles in elkaar stak. Begin november kwam ik in contact met Saeko Aoki (青木佐恵子) bij een wwoof adres en het is niet zoals de meeste verhalen dat het meteen bats boem was. Nee het was juist het tegenover gestelde, er was dan ook helemaal geen of nauwelijks contact. Ze was in het begin altijd samen met een vriendin en het groeide dan ook langzaam aan. En ik begon pas later er achter te komen dat ze erg geïnteresseerd in mij was. Dat was ook na een week of wat toen ik samen met haar en de vriendin ergens gingen drinken. Doordat het alcohol nogal rijkelijk vloeide werden er nogal wat persoonlijke vragen aan mij gesteld zoals; op wat voorn vrouwen ik val en of ik Japanse meisjes leuk vind… Ik wist toen ook meteen dat ze interesse in mij had. Alleen hield ik de boot af door tegen haar te zeggen dat ik niet verliefd op haar wilde worden. Even zag ik een kleine teleurstelling in haar ogen, maar snel daarna kwam ze met het antwoord dat het niet zou gebeuren.

Eigenlijk was ik dus wel blij met het antwoord. Alleen waar ik na een tijdje achter ben gekomen is dat Japanners 100% ergens voor gaan en ik denk in het speciaal als het gaat om relaties. Het gevoel dat ze had voor mij werd sterker en sterker naarmate ze mij meer zag. En omdat Japanners pas (echt) loskomen zodra ze wat gedronken hadden, gebeurde na een paar keer samen te hebben gedronken dat ze op een gegeven moment ze zo erg aan het flirten was dat het eigenlijk mijn gedachte veranderd had en ze mij in haar greep te pakken had.

Het is dan ook ongelofelijk dat ze zo door had gezet, de meesten zouden al na een tijdje het erbij neer hebben gelegd. Want vanaf de dag dat ze mij te pakken had, heb ik een aantal keren gezegd dat ik er mee wilde stoppen voordat het te laat was en verliefd op haar werd. Op een gegeven moment liet haar ook een nummer horen van Beyoncé over Broken-Hearted Girl en dat ik niet hetzelfde wilde zoals de tekst in het nummer, natuurlijk ben ik dan geen vrouw, maar je snapt het principe. En weer kreeg ik te horen dat het niet zou gebeuren, maar het was al te laat…

…

I don’t wanna be without you babe
I don’t want a broken heart
Don’t wanna to take breath without you babe
I don’t want to play that part
I know that I love you but let me just say
I don’t wanna love you in no kinder way, no no
I don’t want a broken heart
I don’t want to play the broken-hearted girl
No broken-hearted girl
I’m no broken-hearted girl

…

Door het gevoel weg te krijgen ben ik de eerste twee weken van januari (na toch wel een maand samen met haar geweest te zijn) uit de state Victoria vertrokken om daar een tijdje samen te reizen met een Nederlandse zodat ik de focus weer kon leggen op reizen waar ik eigenlijk voor gekomen was. Uiteindelijk begreep ik dat het niet de oplossing was om weg te rennen en beloofde dus ook om terug te komen en samen te gaan reizen in Tasmanië wat ik de laatste twee weken dus gedaan heb en samen met haar ben gebleven tot afgelopen woensdag. Op het moment zit ze in Perth om daar de laatste dingen af te handelen (zoals de (huur)telefoon af te leveren) en de laatste stad in Australië te gaan bekijken voordat ze terug gaat niet Japan wat volgende week vrijdag zal gaan gebeuren.

Het was eigenlijk de bedoeling dat we samen nog naar Alice Springs zouden gaan maar daar was niet alleen de tijd te kort voor (omdat ze de 7e teruggaat), maar ook omdat ik het hartverscheurende afscheid niet aan zou kunnen als ik haar op het vliegveld moest afzetten. Alleen ontkom je niet aan het afscheid en afgelopen woensdag was het ook wel erg moeilijk om haar los te laten en het afscheid was dan toch nog wel Hollywood-achtig…

Wat ik hieraan heb over gehouden is dat ik toch nog verliefd ben geworden en nu met een gebroken hartje zit en tijdje zal gaan duren voordat ik over haar heen ben. Maar ben wel blij dat het gebeurd is en dat heb ik dan ook tegen haar verteld en ze waardeerde het dan ook heel erg dat ik toch nog voor haar gekozen had…

Nu vraag je natuurlijk af waarom vrouwen (in meervoud dus) in de titel staat en dat is dat er in de tussentijd nog een aantal meisje/vrouwen ook geïnteresseerd in mij waren zoals het Duitse meisje tijdens Nieuwjaar (die daarna nog contact met mij opgezocht had via vrienden) of het Australische/Nederlandse meisje dat mij tijdens een feestje probeerde te kussen of het Indische meisje dat (net als de meeste Japanse vrouwen) onder de indruk waren van mijn blonde haren en blauwe ogen en nogal aanhankelijk was. Geen van allen hadden de wilskracht en de geweldige persoonlijk die Saeko heeft en ben dan ook blij dat ik voor haar gekozen heb en niet van het pad af ben gegaan. Zal haar dan ook erg gaan missen maar één ding is zeker, ik heb er mooie herinneringen aan over gehouden en dat is wat het leven mooier maakt!

Note: Het is trouwens niet mogelijk om een berichtje achter te laten op deze special omdat ik niet op reacties zit te wachten en de eer aan mezelf wil houden.

Welk patroon?

Iedereen vraagt zich vroeg of laat weleens af of hij of zij wel de juiste keuze in het leven gemaakt heeft of je het misschien in het verleden anders had willen doen. Ikzelf denk dat elke keuze die gemaakt is, de juiste is. Voor de omgeving kan het helaas weleens anders uitvallen, alleen de keuzes die gemaakt zijn, maakt wel de persoon hoe hij of zij op dat moment is.

In het begin waren er dan ook een hoop verbaasd dat ik zo’n verre reis ging maken en dat ook nog eens voor een langere periode. Zelf was ik in het begin nogal nerveus over alleen reizen en of ik het zoiets wel alleen aankon. Ik denk als je ooit wilt gaan reizen en voor een langere periode dat je zeker moet gaan. Je komt namelijk altijd wel andere reizigers tegen. Zo heb ik de afgelopen tijd met Duitsers, Japanners, Fransen en met een Nederlandse gereisd. Samen reizen heeft natuurlijk zijn voordeel, zoals dat je met gezelschap bent en alles in kosten kan delen. Alleen het heeft ook een grote nadeel en dat is dat de culturen erg verschillen. En zo dacht ik ook dat als ik met een Nederlandse zou reizen dat het probleem opgelost zou worden, maar ook daar zit een groot verschil in doen en laten. Je ziet iemand namelijk voor 24 uur per dag en dat 7 dagen in de week, tenminste als je dat volhoudt met de persoon…

Dat is denk ook een beetje de nadeel aan deze reis, er is niet echt een ‘buddy’ die je van thuis kent waar je mee kan reizen. Aan de andere kant zou het ook mis kunnen lopen omdat je net als met de anderen 24 uur per dag ziet. Daar komt ook nog eens bij dat mijn (vakantie)vriendinnetje, ik zal daarbij ook even de naam en gegevens vrijgeven voor de nieuwsgierigen onder ons ( ) ; Saeko (21 jaar oud en is Japans) binnenkort teruggaat naar Japan (en ook die cultuur wil ik meer met mijn eigen ook zien in de toekomst omdat die zoveel anders is dan onze westerse). Dus eigenlijk wil ik mijn patroon zoals ik het noem gaan veranderen. Het is nu namelijk de bedoeling om binnenkort mijn auto te verkopen en met een beetje geluk aan het eind van februari naar Nieuw Zeeland te vertrekken om daar een maandje of 2 te verblijven. Wat ik daarna ga doen is hoogst waarschijnlijk terugkeren naar Nederland. Ik heb hier de afgelopen maanden erg naar mijn zin gehad en ik denk ook dat ik alles gedaan heb wat Australië mij te bieden heeft. Reizen waardeer ik nu ook meer dan ooit en ik wil dan ook zeker in de toekomst meer landen gaan bezichtigen en als het kan weer voor een langere periode ervan tussen te gaan. Als het goed is ga ik in de zomer dan ook in Spanje naar de bull-running festival (tenminste als de gelegenheid er is) en verblijf ik een tijdje in Frankrijk (vlakbij de grens van Spanje) bij een Franse die ik een tijd geleden heb ontmoet. Wat zeker is, dat ik nog een keer terug wil keren in Australië want net als Tasmanië –waar ik nu maar eens over ga hebben want anders raak jullie aandacht waarschijnlijk kwijt of misschien heb ik dat al gedaan — is het een prachtig stukje natuur en cultuur om van dichtbij mee te maken.

De tweede helft van Tasmanië was eerlijk gezegd iets minder dan de eerste helft. Mijn route was met de klok mee, dus van noord (midden), oost, zuid, west. De oostkust was dan ook qua bezienswaarderigheden ook een stuk aantrekkelijker dan de westkust. Het noorden en zuiden is meer gericht op steden, dus dat is meer van hetzelfde.

Eigenlijk heb ik dan ook niet zo heel veel te vertellen over de westkust behalve dat er toch wel twee plekken zijn om te vermelden en de eerste is Queenstown waar ik twee dagen ben geweest. Als je daar aankomt kom je regelrecht in een vallei terecht. Het dorp is dan ook omsingeld met bergen en het uitzicht is dan ook echt prachtig als je over het dorp heenkijkt. Maar omdat het in de westkust ligt zoals ik zei was het uitzicht dan ook echt het enige wat leuk was aan Queenstown. Het dorp lijkt wel zo’n verlaten goudstadje dat je kent van Western films. Het eerste wat je dan ook te horen krijgt als je een supermarkt binnenloopt dat ze je van harte welkom heten en of je er wilt komen wonen omdat ze de inwoners wel kunnen gebruiken.

De laatste dag in Tasmanië was ook niet echt om naar huis te schrijven, want ik werd ziek tijdens de laatste avond en het werd tijdens de zeevaart alleen maar erger. Het was namelijk stormachtig en ik werd misselijk en mijn maag ging na tijdje keren. Hé bah Rick kan je dat niet voor je laten? Jaja ik zal niet verder in details gaan! Na een paar dagen was ik dan ook weer de oude.

Er is wel een plek wat zeker de moeite waard was om te zien in de westkust en dat was The Cape. Dat is een uitzicht op hoger gelegen stuk dat je de gelegenheid geeft om de velden en stranden (inclusief oceaan) te bekijken. En dat was zeker wel de moeite waard om te bekijken, want zoals je op de foto’s kan zien was het echt prachtig!

Nu is het tijd om een koper te vinden voor mijn auto en als ik nog tijd over heb dan ga ik nog even naar het midden/noorden van Australië om daar de bekende rotsen te bekijken. Als ik niks spannends mee maak deze week zal ik deze invullen met de Blue Mountains en Canberra want daar heb ik nog een aantal foto’s van liggen en daar kan ik zeker nog wat over vertellen want op één van de foto’s sta ik gekleed als een Australische generaal en piloot van de tweede wereld oorlog…

Beyond Thunderdome for 100%

Weten jullie nog dat ik in het begin had over “Road Warrior failure”? Ondertussen denk ik dat ik deel I en II van de Mad Max films voorbij ben en ondertussen bij deel III zit. Het is gewoon niet te geloven hoeveel kilometers ik wel niet afgelegd heb en een hoop uurtjes achter het stuur zit/zat de laatste twee weken.

Zo ben ik vanaf Victoria naar New South Wales (+/- 900 km) afgereisd en heb ik daar een aantal dagen doorgebracht door verschillende dorpen/steden te bezichtigen zoals Boorowa en Canberra. Ik moet helaas ook nog verschillende verhaaltjes jullie nog even tegoed houden omdat ik laatst de Blue Mountains ben vergeten te vermelden (inclusief de foto’s) en Canberra houden jullie ook nog even tegoed voor de volgende keer. Het zit namelijk zo, ik ben vanaf New South Wales terug afgereisd naar Victoria, maar voordat je begint van is het daar zo geweldig? Neen, nou misschien wel een erg leuke state, maar het komt omdat ik vanaf Port Melbourne naar Tasmanië ben gegaan om daar de natuur en cultuur op te snuiven.

Er zijn verschillende mogelijkheden om in Tasmanië te komen en dat is per vliegtuig of met de ferry. Omdat ik een auto heb, valt het vliegtuig eigenlijk meteen al af of ik moet met een vrachtvliegtuig gaan, maar dat valt denk ik net iets buiten mijn reisbudget. Vandaar dat ik dus de ferry gepakt heb. Nadeel hieraan is wel dat het stukken duurder is dan met het vliegtuig te gaan en de ferry doet er zo’n 11 uur om er te komen. Alleen het grote voordeel hieraan is dat je de oceaan kan bewonderen, inclusief de zonsondergang en zonsopgang op zee. Uiteraard is het hartstikke handig om je eigen auto bij de hand te hebben in Tasmanië omdat zoals je hierboven kan lezen, is dat ik nogal veel achter het stuur heb gezeten. In Tasmanië is het niet veel anders… het is veel reizen, maar door het vele reizen zie je wel een hoop van het kleine (bijna net zo groot als Nederland, dus klein? Misschien qua Australische begrippen wel) eiland. Alleen is het wel wennen dat de dorpen hier erg klein zijn. De populatie is gemiddeld zo’n 700 inwoners met als grootste ‘stad’ 200.000 inwoners en als je dat vergelijkt met Nederland dan kan je wel zeggen dat Nederland overbevolkt is met 17 miljoen mensen. In Tasmanië wonen namelijk iets van 500.000 mensen. En doordat het zo klein qua inwoners is, kan je ook bijna nergens tanken. Zo kwam ik van de week bijna zonder benzine te staan omdat er binnen een straal van 200 km geen tankstation te bekennen was (ook geen dorpen trouwens)! Ook de wegen zijn erg smal, ik vond het in de andere states al smal, maar Tasmanië slaat echt alles, je hoeft maar een verkeerde beweging te maken met je stuur en ligt in de berm of in de vallei. Dat is eigenlijk ook wel jammer omdat je bijna nergens kan stoppen om even een foto van het uitzicht te maken omdat het gewoonweg niet kan…

Wat mij meteen opviel aan Tasmanië is dat het een stuk groener en kouder is dan de rest van Australië. En dat is zeker een lust voor je oog. Niet alleen het groene is prachtig om te aanschouwen maar ook de stranden, nationale parken en meren zijn prachtig om te aanschouwen. Van de week was ik bij één van de mooiste stranden van Australië, namelijk Wineglass Bay. Als je daar namelijk aankomt (kan alleen via een wandeling van 1,5 uur of aanmeren met een boot) dan zie je een strand dat gevuld is met wit zand en een blauwe zee waar je nog naar tot aan de bodem aan kijken… Helaas was het nogal koud om er (lang) in te zwemmen, dus ik heb mijn sufboard niet kunnen gebruiken, maar voor de liefhebbers heb ik wel wat foto’s in het fotoboek staan met Rick als surfdude.

Er zit ook veel variatie in de natuur hier. De bossen zijn namelijk steeds weer gevuld met verschillende typen bomen. Ik denk ook dat Tasmanië een mix is van de verschillende states in Australië. De meren zijn ook echt prachtig om te aanschouwen. Deze komen ineens ergens tevoorschijn en er zijn altijd wel vissers te bekennen bij de meren. Het is dan ook niet voor niets een vakantie state zoals ze het zelf noemen. Een hoop Australiërs (of andere toeristen) gaan naar Tasmanië toe om er te kamperen (en vissen) of om de natuur te bezichtigen door de hoogstaande natuurparken te bezoeken.

Misschien moet ik ook maar eens gaan twijfelen of Phillip Island of het plaatsje (Boorowa) waar ik de vorige keer ben geweest als farmboy als favoriet aan moet wijzen. Ik denk dat ik maar voortaan mijn mond maar ga houden over mijn favoriete plek, want er komen er steeds meer bij. Dus of deze state de moeite waard is om de rest van je pensioen te genieten van het leven? Zeker weten van wel, ach nu doe ik het toch. Drie plekken, welke is dan meest memorabele plek? Zucht… ik kan niet kiezen, dus laten we het maar houden op deze drie plekken (tot zover).

Op het moment zit ik midden in de bergen (tenminste als ik het verhaaltje ergens kan uploaden omdat ik al een aantal dagen hier geen telefoon of internet verkeer kan ontvangen of versturen). Alleen omdat ik nu weer ietsjes teveel aan het typen ben, zal ik de rest van Tasmanië voor de volgende keer bewaren en ja ik beloof… eehm ik probeer de volgende keer er echt over te schrijven!