Deze week staat in teken van de Golden Week. Daarbij zijn een aantal feestdagen ingepland voor de Japanse bevolking, zo was de ouder keizer op 29 april jarig en 5 mei is een dag voor de kinderen (ook wel bekend als jongensdag). De ‘Golden Week’ is wel verkeerd overgenomen door buitenlanders omdat de meesten denken dat het een gehele week vrij is. Maar dat blijkt niet zo te zijn. In totaal hebben de Japanners maar hooguit 3 dagen vrij en niet meer… 
Voor mij is de gouden week een mooie gelegenheid (geweest) om een aantal plekken te bezichtigen en bewonderen. In Tokyo zelf zou je bijna niet verwachten dat ze stukken groen hebben omdat het immers de grootste stad ter wereld is. Maar na een aantal parken bezocht te hebben denk ik er nu wel anders over. Ze gaan er ook graag heen om even uit te rusten van al het harde werken of om met de gehele familie even er tussen uit te gaan.
De eerste dag van de gouden week ben ik met de hostfamilie naar een of andere aardbeien boerderij kas gegaan waarbij men, zoals je al zou verwachten aardbeien kan kopen, maar dat was niet het enige wat je daar kon doen. Het is namelijk een traditie om met de familie daar naar toe te gaan en de aardbeien zelf te plukken en op te eten. En uiteraard wie het meesten opgegeten heeft staat dan voor 5 minuten in de belangstelling. Ikzelf had er op die dag maar liefst 61 aardbeien gegeten en kreeg dan ook na een poosje buikpijn… 
Gelukkig ging het snel over op rommelen van de maag omdat aardbeien schijnbaar niet echt vullen. Na wat gegeten te hebben zijn we daarna naar een of ander park gegaan waarbij kinderen zich uit kunnen leven op de speeldingen die daar aanwezig zijn.
De dagen erna ben ik zelf op pad geweest en de eerste plek waar ik ben geweest is de oude vakantie plek van de oude keizer (van voor WOII). De oude snoepert had hierbij een aantal tuinen, vijvertje en een aantal beschaafde optrekjes in het drukke Tokyo laten bouwen. Helaas hebben ze na de oorlog de helft opnieuw moeten reconstrueren omdat de tuinen en optrekjes voor een gedeelte verwoest waren door bombardementen.
Tijdens mijn weg naar buiten (het keizerlijke gedeelte was namelijk afgezet en je moest ervoor betalen) kwam er een wachter naar mij toe en gaf mij wat pinda’s in mijn hand en begon raar te fluiten en niet lang erna kwamen de mussen (tenminste dat denk ik 
) naar mijn hand gevlogen om er wat uit te pikken. De beste man had nog een heel verhaal opgehangen van de vogels en van wat ik er begreep, dat ze meestal erg bang en bescheiden zijn en dat ze bijna nooit naar een hand toe vlogen en bij mij was het wel 3x. Volgens mij was ik op dat moment zijn persoonlijke held. 
Een ander iets wat ik bezocht heb de afgelopen tijd is de 2e grootste tempel van Japan. En dat kon je niet alleen zien maar ook merken. Er waren toeristen in overvloed. Niet alleen buitenlanders (wat trouwens erg gek is om te zien omdat ik nu na een maand het ook erg vreemd vind om niet-Aziatische mensen te zien) maar ook Japanners zelf. Bij de tempel zijn een aantal kleinere gebouwen die omgeven is door een kleine tuin.
De laatste plek waar ik ben geweest deze week is een of andere park wat een plek is voor jongeren en mode(+?) Japanners. Je ziet dan ook rock mensen of manga (stripfiguren) gerelateerde personen rond lopen. Daarnaast zijn er nog andere activiteiten die ze in het park doen zoals kendo ( 
) en muzikanten ( 
) die in het park aanwezig zijn.
Later meer… heb namelijk nogal wat (84!!) foto’s dat ik met jullie wil delen en de Golden Week is nog niet voorbij, vandaar dat ik deze (‘minimale’) bericht tussendoor doe. 
Ow en nog een leuk detail, de Japanners staan hier serieus voor een nieuwe (mode) winkel gerust een paar straten (ja je leest het goed: straten) in de rij om naar binnen te mogen. En je zou zeggen dat het maar voor één dag is dat er zo’n rij staat, neen het is een paar dagen dat er zulke rijen staan… 
) ging over Hiragana. Dat zijn tekens voor dagelijks gebruik en die zie je dan ook overal waar je ook komt wel ergens ziet. In principe kan je ook alles schrijven met Hiragana alleen is het erg onduidelijk omdat het nogal veel tekens zou bevatten hebben ze voor sommige woorden een kanji teken. Een mooi voorbeeld hiervan is: (let op je moet hiervoor de Japanse tekens hebben geïnstalleerd op je computer om het volgende te kunnen zien!) “わたし” dat kan je verkorten tot het kanji teken: “私”. Vertaald betekend dit “watashi” wat niks anders in het Nederlands is dan “ik“.
Eigenlijk is het dan ook niet zo heel erg gek dat een heel hoop gezinnen zowel de man als de vrouw minnaressen en minnaren erop over houden. Ze zien elkaar eigenlijk nooit. 
(tenminste als je tot zover bent gekomen) dus wordt het nu tijd om een klein verhaaltje te vertellen dat wel de moeite waard is om te vermelden. En jullie hebben geluk want dit verhaaltje is vers van de pers, het is namelijk een paar uur geleden gebeurd. Want waar staat Muddle nou voor? Precies verhaaltjes… Laat ik dan maar snel beginnen. Een uur of wat geleden nadat ik klaar was met de les ben ik met een klasgenoot (die toevallig een Australier is) naar Meiji-jingumae afgereisd om daar het een en ander te bewonderen. Het een en ander was dan niks anders dan shoppen. Daarbij schijnt de plek ook nog eens één van de duurste buurten te zijn van Tokyo. Nadat we een aantal winkels bezocht te hebben en ik een zeer trendy petje gekocht heb liep ik naar buiten toe om de volgende winkel te bezoeken. 
Daarbij grapte de Australiër dat ik al een model was en ze geloofde het meteen en dacht ook dat hij mijn manager was en begon allerlei vragen te stellen aan hem. Uiteraard wist hij niks en ging ze het aan mij vragen. 
Niet dat ik interesse had in dat werk (wat ik overigens ook niet kan doen omdat ik niet legaal hier kan werken). Maar in ging erop in, want wie weet wat voor’n nieuw verhaal dat opleverd voor Muddle. Ze heeft dan ook mijn telefoonnummer, mail en al dat soort dingen genoteerd en belt me dan ook van de week op. 
Wat dan ook erg leuk is om te vermelden is dat vrouwen een soort van halve sok hebben dat gemaakt is van dezelfde stof als lingerie en heeft dan ook dezelfde motiefachtig iets erin zitten. Ow en natuurlijk ook de benen en rokjes hier. Prachtig gewoon ( 
), ik snap nu ook wel waarom er vrouwen-wagons zijn in treinen en subways. Elk jaar, zodra het een beetje mooi weer wordt slaat het bij een groot aantal mannen de hormonen op hol en omdat het altijd druk is met het openbaar vervoer wordt er bij veel de vrouwen in de billen geknepen, vandaar dat ze die wagons hebben ingevoerd. 
De taal zelf steekt redelijk structureel in elkaar en is dan ook met een beetje moeite onder de knie te krijgen, het probleem is alleen dat 3000 + 46 + 46 karakters zijn om te leren. Ondertussen ken ik nu de eerste 46 + nog een aantal van de volgende 46 en langzaam klinkt Japans niet meer als een taal van een andere wereld. Er zit dus vooruitgang in. 
En voor degene die mij een 
We raakte aan de praat en vroeg of het mijn fiets was en niet veel later begon hij best wel persoonlijk te worden omdat hij waarschijnlijk erg nieuwsgierig was geworden. Wat de meeste Japanners zijn (nadat ze je kennen of beginnen te leren kennen). Hij vroeg wanneer ik in Japan aan was gekomen en of ik het leuk vond. Nu vraag je natuurlijk af wat is er persoonlijk aan? Niet echt veel maar wel de volgende vraag; vind je Japanse meisjes / vrouwen leuk? 
