Knock-out onder een kies

Tijdens de laatste paar dagen van de Golden Week ben ik onder andere naar een dierentuin in Yokohama geweest en heb ik de grootouders bezocht van de hostfamilie. De dierentuin is net als elk ander dierentuin gevuld met dieren en veel meer valt er niet over te vertellen. En foto’s vertellen veel meer dan een verhaaltje, dus als je meer over de dierentuin wilt zien, moet je in het fotoalbum zijn… ;)

Yokohoma pinguïns Yokohoma beer

Wat wel leuk is om te vertellen, is een tip dat ik aan iedereen mee wil geven die ooit misschien ook naar Japan wilt gaan. Drink nooit alcohol met Japanners! Ik heb namelijk twee dagen achtereen flink aan de borrel gezeten en de bescheidenheid die de Japanners normaal om zich heen hebben verdwijnt dan ook meteen aan de horizon. :D

Het begon namelijk allemaal aan het begin van de week. Mijn hostmama was namelijk jarig en ik had eigenlijk wel verwacht dat er veel visite zou komen en eventueel een feestje. :yummie: Maar dat bleef helaas bij een illusie. :mellow: De enige die haar (in het echt) feliciteerden was de familie en ikzelf. Alleen de volgende dag ging het er wel anders aan toe. Ik was in de morgen namelijk heel even weg geweest en nadat ik weer terug was, was er niemand meer te bekennen op twee personen na. Manlief was uiteraard (weer) werken, de kinderen waren bij opa en oma en mijn hostmama en een vriendin waren net na 12en al aardig aangeschoten en waren met z’n tweeën gezellig aan het bijkletsen en aan het lunchen met een of andere zoveel gangen menu dat ze klaar had gemaakt.

Nadat ik netjes hallo had gezegd en haar vriendin begroet had werd er aan mij gevraagd of ik mee wilde eten en of ik ook borreltje mee wilde drinken. Uiteraard sla ik zoiets niet af en toen begon het volgende. De vriendin van mijn hostmama begon wat vragen te stellen aan mij en op een gegeven moment zegt mijn hostmama dat ze vrijgezel is. Ik dacht ja dus? :rofl: Gelukkig vroeg haar vriendin meteen er achterna of ik een vriendin had en ik beantwoorde meteen met een ja en langzaam aan ging het gesprek weer tussen die twee zodat ik niet langer meer in de belangstelling stond. :unsure:

Dezelfde avond (laat) kwam haar man thuis en de vriendin en mijn hostmama waren al vroeg gaan slapen omdat ze nogal diep in het glaasje hadden gekregen. Alleen schijnbaar had mijn hostmama de opdracht gegeven aan haar man om te vragen of ik haar vriendin knap vond. :schater: Ik dacht laat ik maar eerlijk zijn zodat ik van het geheel af te zijn en beantwoorde beschaafd dat ze wel aardig was en niet meer dan dat. Hij kon het wel waarderen en begon te lachen en vertelde ook dat hij het (met tegenzin aan mij) moest vragen van zijn vrouw. Gelukkig heb ik in die dagen erna niks van gehoord dus ik hoop dat het ook daarbij blijft. :P

Platteland in Japan Geen drukte op het platteland

De volgende dag was het tijd om de grootouders te bezoeken van de moeders kant. Aangezien de kinderen daar ook waren en ze vroegen aan mij of ik zin had om mee te gaan. Waarom niet nietwaar? Zo zie je nog eens wat van de omgeving, dus ik nam de uitnodiging met beide handen aan. Serieus dat was een dag/avond om niet te vergeten! Niet alleen waren ze reuze aardig maar de beste man vroeg op een gegeven moment aan mij of ik weleens alcohol deed drinken. Ik zei ja en daarna vroeg hij of ik wijn lekker vond. Ik zei ja hoor geen probleem. En whiskey? Mwa het gaat maar is wel een beetje sterk. Voordat ik de laatste twee woorden gezegd had ging naar een kamer ernaast en riep mij zodat ik wat kon bewonderen. Het bleek dat hij een kamer vol (ja je leest het goed een kamer vol)  met alcohol had staan en pakte op een gegeven moment een fles whiskey tevoorschijn.

Om een beetje vaart te maken met het verhaal na een uurtje of wat was de fles leeg die we met z’n tweeën leeg hadden gedronken (hij was namelijk nogal een fanatiek met drinken en bijschenken dat ik met moeite bij kon houden en nee kon zeggen). En voor zover ik nog op mijn horloge kon kijken was het nog amper 16.00 uur. Niet lang erna gingen we eten en normaal lust ik geen vis maar op dat moment at ik alles wat er maar op mijn bord werd opgeschept. Het was ook erg raar om te ervaren dat mijn Japans steeds beter werd nadat ik meer gedronken had en ze dus ook meer en meer kon verstaan na elke slok die ik nam. :lol:

Op een gegeven moment ging de familie (op opa en mij na) nog even naar een schoenenwinkel toe. Nadat ik even naar de toilet was geweest ging ik terug naar de eetkamer/woonruimte en opa lag netjes op de grond te snurken. Hierbij nam ik zijn voorbeeld na en ging ook op de grond een dutje doen (op een elektrisch verwarmd tapijt). Dat gaf mij meteen een flashback naar de goede oude studententijd toen ik destijds onder een kies lag te dutten nadat ik nogal wat glaasjes op had… :paperbag:

Telen voor de hobby Smalle wegen in Japan

Het was wel erg leuk om zoiets mee te maken en vandaar dat ik dit met jullie wilde delen. Vanaf vanavond ga ik wat verder naar het zuiden afreizen om mijn oude vriendinnetje te bezoeken in Kobe. :wub: Heb er dan ook erg veel zin in om naar Kobe te gaan, niet alleen om haar weer te zien maar ook om even een ander gedeelte van Japan te bezichtigen. :yay:

Hello Kitty regenjasje

Note: heb zojuist nog even wat extra foto’s online gezet van “junior high school” kinderen die ons gisteren kwamen bezoeken tijdens de les.

It’s just surreal

Geen idee waarom, maar de afgelopen paar maanden in Australië zijn niet alleen gek genoeg voorbij gevlogen maar ook wat ik allemaal mee heb gemaakt klinkt net alsof ik in een roman of een of andere Hollywood film terecht ben gekomen… :huh:

Zo ook de afgelopen dagen naar mijn verjaardag toe en de verjaardag zelf. Ik had mijn laatste berichtje “De zwarte wereld deel III” (automatisch) vrij laten komen op 21 februari en had hem dus al eerder geschreven dan de dag zelf. Want op die dag begon het namelijk een nieuw verhaal. Alhoewel het was de vrijdag de 20e om ongeveer 23.00 uur dat het begon. Ik was namelijk bij mensen thuis waarvan de vrouw hoog zwanger was en haar water brak tijdens de nacht van 20 en 21 februari. Het ging daarna nogal gehaast en chaotisch omdat de station wagon (mijn oude auto ;) ) de tank bijna leeg was, niks ingepakt was en het dichtstbijzijnde ziekenhuis iets van 50 km van hun huis vandaan is. Daarnaast ging haar man nog even snel douchen voordat ze naar het ziekenhuis gingen… :schater: De vrouw was ook nog eens doodsbenauwd over de geboorte omdat ze de laatste keer een nabloeding had gehad van het 2e kind.

Uiteindelijk was het dan toch zover dat ze naar het ziekenhuis gingen en niet lang erna (ik dacht in totaal van 2,5 uur en na 1 uur nadat ze in het ziekenhuis waren) was de baby geboren en alles ging vanzelf en erg vlot. In de tussentijd had ik wat vrienden en familie op de hoogte gebracht met de status van de geboorte. Het leuke hiervan is, naast dat er nieuw persoon op de wereld is gebracht (en één dag voor mijn verjaardag) dat het een meisje is geworden. Ze hebben namelijk al 2 jongens en hoopten dat het 3e kind een meisje zou worden. En dat is uiteindelijk ook uitgekomen. De naam of het meisje is Jaiya Mila Dey. En volgens de deskundigen (huisvrouwen) lijkt het een erg klein kindje, maar volgens het gewicht schijnt het weer boven het gemiddelde te zitten (iets van 8 á 9 pond).

Geboorte van Jaiya Ah wat lief

Dezelfde dag ben ik nog op bezoek geweest na iets van 2 uur geslapen te hebben en verbazingwekkend was de moeder topfit te noemen. Ze zag er goed uit en was helemaal niet uitgeput zoals je zou verwachten en meestal ziet. Wel zag het meisje er nogal paars uit en was haar voorhoofdje ietsje gekneusd omdat de geboorte nogal snel ging, maar de dag(en) erna was de paarse kleur alweer weggetrokken.

Jaiya aan het slapen Jaiya en ik

Op mijn verjaardag zelf was het dus een dubbel feest (de geboorte werd gevierd met een BBQ) en een tiental mensen waren aanwezig. Het gekke van het feest zelf was dat ik niet alleen jarig was en dat de baby een dag ervoor geboren was, maar ook vriendin van de zus van de moeders kant is precies op dezelfde dag als mij jarig (alleen dan 2 jaar jonger). :frantic:

Feestje in Warburton De lucht is nog helder

Verzamelen voor de taart Kaarsjes blazen

Aansnijden van de taart Jummie taart

Nu kun je dus eigenlijk wel stellen dat dit en het andere wat ik allemaal mee heb gemaakt nogal niet alledaags te noemen is en daar zal het ook niet bij blijven omdat er daarna nog wat anders gebeurd is en dat is dat ik voor de tweede keer voor de bosbranden heb moeten evacueren. Eigenlijk was het een beetje een dag van vreugde en verdriet. Het feest was namelijk erg gezellig en op een gegeven moment sloeg het feest ineens over op snel alles opruimen, inpakken en snel met de auto’s het dorp uitvluchten… :mellow:

Donkere lucht Meer en meer rook

Nadat alles ingepakt was, werd aan mij gevraagd of ik een busje wou besturen omdat het voor de vrouw net allemaal teveel werd (en nu 3 auto’s hebben) en dus nog wat andere bestuurders nodig hadden om de gepakte spullen ergens anders te krijgen. Gelukkig had ik niet al teveel gedronken en was ik dus nog steeds in staat om een voertuig te besturen. En konden we bij een aantal vrienden van hun blijven die een half uur van ze vandaan wonen.

Op de dag dat ik dit nu aan het schrijven ben, ben ik ondertussen weer in de stad na een aantal keren bij verschillende familieleden en vrienden ben wezen “couchsurfen” komt er maar één ding bij mij naar boven:

“Waarom de een wat meer meemaakt en de ander wat minder en waarom gebeurt mij zoiets steeds weer? Geen idee, maar ik weet wel dat dit mijn leven is en dus ook niet kan wachten totdat mijn volgende reis gaat beginnen. Het leven is onvoorspelbaar en kan alle kanten op gaan. Dus ik wil er met volle tuigen van genieten.”

Ammon en ik

Note: omdat ik een paar keer de vraag heb gehad wanneer ik aan zal komen in Duitsland / Nederland hierbij het antwoord: zondag om 18.25 zal mijn vliegtuig landen op het vliegveld in Düsseldorf.