Daar ben ik dan, weer terug in Nederland. Toen ik voor het eerst het vliegveld betrad met mijn eigen voeten, kon ik het eigenlijk niet geloven dat ik alweer terug ben. Het voelt net alsof ik niet weg ben geweest de laatste maanden of dat het helemaal geen 4 maanden waren geweest. En toen ik op het vliegveld stond van Melbourne leek het net alsof ik de dag ervoor in Australië aan was gekomen…
Nu zelfs, zit ik achter mijn laptop dit verhaaltje te typen en dat terwijl ik verder zou moeten slapen, maar het gaat gewoon niet. Ik zit nog steeds in ritme van Australië. En dat terwijl ik weinig geslapen heb de afgelopen dagen. Zoiets noemen ze een jetlag denk ik. Raar iets die jetlags…. Of ben ik homesick nadat ik weer thuis ben en dus eigenlijk niet meer mijn thuis kan noemen? 
Heb ik nog iets spannends of leuks meegemaakt tijdens mijn reis? Nou niet echt, naja behalve dat ze in Hong Kong en Londen een probleem maakte van mijn roepnaam / bijnaam Rick. Het staat namelijk niet op mijn paspoort maar wel op mijn ticket, dus ze dachten dat ik iemand anders was. Nadat ik alles uitgelegd had over mijn doopnamen en roepnaam kon weer verder. In de toekomst alleen dus mijn doopnamen gebruiken voor een ticket zeiden ze. Wel raar omdat er tijdens de heenreis geen opmerking gemaakt werd en dat terwijl ik meerdere keren over heb moeten stappen en nu op de terugreis is het ineens raar. 
Niet echt spannend hé? Ik zal het dan ook maar eens gaan afronden en toch nog proberen te slapen. Er zijn nog een hoop dingen te regelen deze maand voor dat ik weer op pad ga voor mijn volgende trip naar Japan! Ik weet wel dat ik er nu al zin in heb. 
Heb het fotoalbum ook bijgewerkt met foto’s van de laatste dag (en wat andere foto’s), dat was op The Great Ocean Road (Bells Beach). Eigenlijk apart, ik ga een maand lang niet reizen. Bestaat er zoiets als een reis-after-dipje of kan je er afkickverschijnselen van krijgen? 