Zelf heb ik geen flauw idee wat voorn titel ik deze keer zal gaan gebruiken, dus ik laat het aan jullie over. Er zijn namelijk een aantal dingen waar ik het over kan gaan hebben. Dat Engelsen en Ieren niet echt gezellig zijn of dat ik een Nederlander tegen ben gekomen maar door hevige pijn in mijn knie de hele week niks fatsoenlijks kon afspreken om wat te doen of misschien dat er afgelopen nacht naakte (en dronken uiteraard) gillende Engelse/Ierse dames de kamer binnen kwamen stormen en tot de volgende morgen in bedden en op de grond hebben geslapen in de kamer waar ik zat? Zeg maar het is jullie feestje…
Ach weet je wat ik typ gewoon het verhaaltje bij elkaar, ik heb tot voor de zoveelste keer internet ‘geleend’ van een aardige buurman die zijn wifi niet beveiligd heeft. Lang leve de digitale revolutie en de euro’s dollars die ik uit bespaar! 
Laat ik dan maar eens gaan beginnen bij het begin. Zoals jullie weten heb ik vorige week pech gehad met de auto en sindsdien is er wel een verhaaltje ontstaan dat misschien wel waard is om te lezen. Sinds die pech loopt mijn auto weer ok, maar na een dag kreeg ik zelf pech onderweg. Had namelijk twee weken geleden al een keer last van mijn knie (waarschijnlijk ben ik wandelen niet echt meer gewend 
) maar na een dag (lees; avond bourbon drinken 
) ging het weer goed. Alleen vorige week kwam het weer terug en bleef het toch wel een aantal dagen zo. En dat vooral omdat ik de Engelsen en Ieren zat was in de hostel waar ik tot vandaag blijf, die gedragen zich nogal overdreven en alsof ze helemaal geweldig zijn. Dus ik ging in Melbourne maar even kijken of er nog andere mensen waren die wel gezellig waren. Ondanks mijn zere knie ben ik nog aardig op weg gekomen en ben ik een lief meisje tegen gekomen die Ellen heet. We raakten in gesprek en we zouden diezelfde avond samen naar de Crown Casino gaan om daar rond te kijken. Want het is immers een van de grootste casino’s in Australië. Alleen ik kreeg meer last van mijn knie waardoor ik de avond af moest zeggen en dus een paar dagen niet al te veel kon lopen omdat het niet te doen was… 
Gelukkig gaat het nu weer een stuk beter met de knie sinds gisteravond, maar toen gebeurde het volgende; in de midden van de nacht werd ik wakker van gillende dames die de dorm room binnen kwamen stormen en nogal diep in het glaasje hadden gekeken omdat ze nogal schaars gekleed waren ( 
) en ze bleven ook nog eens de hele nacht onbeschaamd slapen in de dorm waar ik zat. Af en toe snap je niks van die Engelsen/Ieren, maar humor hebben ze zeker. Vooral als ze de morgen erop doen alsof er niks aan de hand was en zich weer gaan gedragen of het hele nette preutse dames zijn. 
Wat trouwens ook echt prachtig is om te zien is de zogenaamde BBQ (barbie ook wel in Ozzieland genoemd) in de hostel die ze elke week hebben. Die is gratis voor de gasten en dat is ook wel te zien. Het is namelijk welgeteld een barbecue van 10 minuten. Iedereen staat in de rij te wachten alsof ze bij de Leger Des Heils staan om zo snel mogelijk zijn of haar prakje (want dat is het in werkelijkheid ook) op het bord te krijgen en binnen een minuut of wat naar binnen te schrokken om dan vervolgens weer snel in de rij te gaan staan voordat alles op is. Zelf had ik niet zo heel erg veel zin om elke keer in de rij te gaan staan, dus ik dacht laat ik maar even slim zijn en gewoon achter de tafel te gaan zitten en af en toe wat van de schalen en uit de bakken te pakken als ze aangevuld werden. Al snel volgende nog een aantal mensen totdat de tafel vol zat en ondertussen had ik mijn buikje rond en kon ik weer mooi op pad. 
Nu vraag je natuurlijk af of ik nu niks anders mee heb gemaakt, geen spijt heb dat ik gegaan heb of ik dat nu zo snel mogelijk naar Nederland terug wil? Nee in tegendeel zelfs, het is prachtig hier en ik zou dit alles het voor geen goud in de wereld hebben willen ruilen, heb ook wel wat andere dingen gedaan/meegemaakt maar dat zal ik je even te goed moeten houden omdat het bericht anders weer te lang wordt (en het fotoalbum zal ik de volgende keer bijwerken want ik heb er nu helaas geen tijd meer voor). 
Kan wel alvast verklappen dat morgen weer verder op pad ga om te WWOOF’EN. 
Wat is dat? Is dat een hond met een spraakgebrek? Neen dat is het niet. Google er maar op gerust op los of wacht geduldig tot de volgende keer als ik weer een nieuw berichtje op muddle zet. 
Ow en voordat ik het vergeet ik denk dat ik in Australië maar door ga als ‘Fonzie Reindeers’ (let op met extra e). Heb het nu wel gehad met iedere keer mijn naam te spellen of aan te horen dat mijn achternaam op de rendieren lijkt van de kerstman. Over de kerstman trouwens gesproken het is bijna kerstmis, alleen ik heb nog geen kou of sneeuw gezien hier, jullie wel? 
Natuurlijk wil ik ook nog even Hilke en Zane (als jullie dit lezen) nogmaals voor alles bedanken. Dus bedankt beide voor alles! 