Muddle

Ik kom er maar niet vanaf

Geen idee hoe het komt, maar op een of andere manier kom ik maar niet van Melbourne af. Vorige week dacht ik namelijk dat ik eindelijk de stad uit was en naar Warburton kon gaan om daar te genieten van de natuur en mooie foto’s en een leuk verhaaltje erover kon gaan schrijven. Maar al na drie dagen in Warburton verbleven te hebben, waar ik trouwens aan het WWOOF’en (Willing Workers On Organic Farms) ben ging ik alweer terug naar Melbourne. Normaliter zijn WWOOF’ing bedrijven een biologische bedrijf waarbij ze dieren en gewassen hebben en daar kan je dan terecht om in ruil van werk onderdak en voedsel te krijgen. Dus vorige week had ik dan ook een bedrijf uitgezocht die interessant leek om daar te verblijven. Het bedrijf is genaamd TempleSpace en de eigenaren van de tempel verhuren die ruimte aan mensen die graag met anderen hun geloof, gewoonten, gedachten, enzovoorts met elkaar willen delen.

Maar toen begon het, al snel bleek dat ze naast de tempel ook iets anders erbij doen en dat is Sensual Healing wat mensen dus op seksueel gebied naar een hoger niveau willen brengen door sessies te geven en dat soort dingen. Dus de eerste dag kwam dat al ter sprake en het bleek dat ze een standje hadden in Melbourne op de Sexpo beurs en flyers uit wilden gaan delen op dat evenement over Sensual Healing. Ik ben trouwens niet de enige wwoofer die er verblijft maar er zijn ook twee Japanse meisjes en een Duitse stelletje ( ). Aan hen was al eerder gevraagd of ze interesse hadden in de beurs, maar geen van allen vond het interessant genoeg (sure ) om ernaar toe te gaan. De eerste dag vertelde ze al meteen over de beurs en ze vroegen aan mij of ik mee wilde gaan naar de beurs. Ik als Nederlander hoef me er natuurlijk niet voor te schamen dat het wel leuk leek om ernaar toe te gaan. Dus ik ben vier dagen naar Sexpo geweest om flyers uit te delen en om een beetje rond te kijken hoe zo’n beurs precies in elkaar steekt. Heb daarbij ook een aantal interessante mensen ontmoet, maar dat komt later dit verhaal. Bereid je maar vast voor en ga maar er eens goed voor zitten, want het verhaal kan nogal eens lang uit gaan vallen en je zal nu alvast bij jezelf denken; hoort dit nu allemaal bij backpacking in Australië? Nee denk het niet, ik zal dan ook wel unieke ervaring hebben gehad wat dat betreft backpacking. Denk ook niet dat mijn volgende verhalen op dit gebied unieker/extremer zal gaan worden. Maar uiteraard zeker de moeite waard om een keer meegemaakt te hebben.

Afgelopen donderdag ben ik dus naar Melbourne afgereisd om daar de eerste dag mee te maken op de beurs Sexpo. Omdat Senual Healing niet erg groot is in Australië werd de stand gedeeld met andere mensen en dat was een bordeel die reclame maakte voor haar bedrijf en mannen/vrouwen voor $20 in de auto lieten zitten om een topless foto te maken met de vrouwen die eromheen zaten. Echt prachtig om te zien dat het best winstgevend is ($2000 per dag minimaal ) en dat oude mannetjes dat maar al te graag deden.

Maar goed om weer even wat vaart te maken met het verhaal, kwam ik aan bij Sexpo om flyers uit te delen en de show en de standjes te bekijken die daar aanwezig waren. Ieder uur was er een show die opgevoerd werd door verschillende groepen die een uitvoering deden. Zo was er een groep die striptease deed, hypnotiseur, soort van musical, enzovoorts. Sommige waren erg leuk om te bekijken en andere bedroevend slecht zoals de musical.

Tijdens het evenement verbleef ik bij een vriend (Ben) thuis van een van de WWOOF’ers (Marus) eigenaren. Hij was een zeer interessante persoon omdat hij juwelier is met zijn ‘gewone werk’ maar daarnaast ook nog eens een atheïst en filosoof. Tot laat in de nacht hebben over allerlei dingen gehad en naast de atheïst was er nog een ander persoon die ik tegen kwam die interessant was en dat was een seksuoloog en masseur (Andrew). Echt serieus die personen waren zo interessant dat we waarschijnlijk ergens in januari weer bij elkaar komen om een kleine meeting te houden met anderen en gedachten met elkaar te gaan delen. En als ik onderdak nodig heb of wat dan ook dan kon ik bij die mensen terecht om daar te verblijven. Ook gingen we af en toe met de auto naar het evenement toe en als je met vijf man bent dan kan het nogal krap zijn.

Om weer terug te komen op het evenement, het was erg leuk om keer meegemaakt te hebben. Zelf zou ik er nooit $25 (of $40 (V.I.P.)) voor een kaartje overhebben om zoiets te zien, maar zeker wel een ervaring om zoiets te zien en vooral de personen die ik ontmoet heb was het zeker de moeite waard ook al waren het lange dagen om flyers uit te delen.

Zelf heb ik ook nog meegedaan aan strippoker. Dat was ook erg leuk om te doen. Na een aantal keren gezien te hebben, was ik dus voorbereid om er aan deel te nemen (had namelijk wat extra kleding meegenomen en aangetrokken). De meesten hadden iets van drie kledingstukken voordat ze naakt waren, maar ik had vijf kledingstukken voordat ik naakt aan de tafel zou zitten. En voor degene die poker spelen, hierbij komen geen skills aan te pas! De meesten snapten het spel niet eens en ik had geen enkele hand gewonnen en ik legde ook bijna alles weg om bad beats van anderen te voorkomen. Alleen dat was niet genoeg om toch nog kleding aan te kunnen houden. Zat daar namelijk tot in mijn ondergoed aan de tafel. Zelfs de meisjes aan mijn tafel zaten af en toe te zeuren als ik weer eens een keer deed folden. Uiteindelijk was ik degene die alle hands verloor en één keer een buy-in moest doen voor een kledingstuk. Als troostprijs heb ik wel een setje pokerchips gekregen met het Sexpo logo erop.

Al met al was het een leuk en geslaagd evenement en als je een aantal foto’s ervan wilt bewonderen, kan je dat in het fotoalbum doen.

Verzin zelf maar wat

Zelf heb ik geen flauw idee wat voorn titel ik deze keer zal gaan gebruiken, dus ik laat het aan jullie over. Er zijn namelijk een aantal dingen waar ik het over kan gaan hebben. Dat Engelsen en Ieren niet echt gezellig zijn of dat ik een Nederlander tegen ben gekomen maar door hevige pijn in mijn knie de hele week niks fatsoenlijks kon afspreken om wat te doen of misschien dat er afgelopen nacht naakte (en dronken uiteraard) gillende Engelse/Ierse dames de kamer binnen kwamen stormen en tot de volgende morgen in bedden en op de grond hebben geslapen in de kamer waar ik zat? Zeg maar het is jullie feestje…

Ach weet je wat ik typ gewoon het verhaaltje bij elkaar, ik heb tot voor de zoveelste keer internet ‘geleend’ van een aardige buurman die zijn wifi niet beveiligd heeft. Lang leve de digitale revolutie en de euro’s dollars die ik uit bespaar!

Laat ik dan maar eens gaan beginnen bij het begin. Zoals jullie weten heb ik vorige week pech gehad met de auto en sindsdien is er wel een verhaaltje ontstaan dat misschien wel waard is om te lezen. Sinds die pech loopt mijn auto weer ok, maar na een dag kreeg ik zelf pech onderweg. Had namelijk twee weken geleden al een keer last van mijn knie (waarschijnlijk ben ik wandelen niet echt meer gewend ) maar na een dag (lees; avond bourbon drinken ) ging het weer goed. Alleen vorige week kwam het weer terug en bleef het toch wel een aantal dagen zo. En dat vooral omdat ik de Engelsen en Ieren zat was in de hostel waar ik tot vandaag blijf, die gedragen zich nogal overdreven en alsof ze helemaal geweldig zijn. Dus ik ging in Melbourne maar even kijken of er nog andere mensen waren die wel gezellig waren. Ondanks mijn zere knie ben ik nog aardig op weg gekomen en ben ik een lief meisje tegen gekomen die Ellen heet. We raakten in gesprek en we zouden diezelfde avond samen naar de Crown Casino gaan om daar rond te kijken. Want het is immers een van de grootste casino’s in Australië. Alleen ik kreeg meer last van mijn knie waardoor ik de avond af moest zeggen en dus een paar dagen niet al te veel kon lopen omdat het niet te doen was…

Gelukkig gaat het nu weer een stuk beter met de knie sinds gisteravond, maar toen gebeurde het volgende; in de midden van de nacht werd ik wakker van gillende dames die de dorm room binnen kwamen stormen en nogal diep in het glaasje hadden gekeken omdat ze nogal schaars gekleed waren ( ) en ze bleven ook nog eens de hele nacht onbeschaamd slapen in de dorm waar ik zat. Af en toe snap je niks van die Engelsen/Ieren, maar humor hebben ze zeker. Vooral als ze de morgen erop doen alsof er niks aan de hand was en zich weer gaan gedragen of het hele nette preutse dames zijn.

Wat trouwens ook echt prachtig is om te zien is de zogenaamde BBQ (barbie ook wel in Ozzieland genoemd) in de hostel die ze elke week hebben. Die is gratis voor de gasten en dat is ook wel te zien. Het is namelijk welgeteld een barbecue van 10 minuten. Iedereen staat in de rij te wachten alsof ze bij de Leger Des Heils staan om zo snel mogelijk zijn of haar prakje (want dat is het in werkelijkheid ook) op het bord te krijgen en binnen een minuut of wat naar binnen te schrokken om dan vervolgens weer snel in de rij te gaan staan voordat alles op is. Zelf had ik niet zo heel erg veel zin om elke keer in de rij te gaan staan, dus ik dacht laat ik maar even slim zijn en gewoon achter de tafel te gaan zitten en af en toe wat van de schalen en uit de bakken te pakken als ze aangevuld werden. Al snel volgende nog een aantal mensen totdat de tafel vol zat en ondertussen had ik mijn buikje rond en kon ik weer mooi op pad.

Nu vraag je natuurlijk af of ik nu niks anders mee heb gemaakt, geen spijt heb dat ik gegaan heb of ik dat nu zo snel mogelijk naar Nederland terug wil? Nee in tegendeel zelfs, het is prachtig hier en ik zou dit alles het voor geen goud in de wereld hebben willen ruilen, heb ook wel wat andere dingen gedaan/meegemaakt maar dat zal ik je even te goed moeten houden omdat het bericht anders weer te lang wordt (en het fotoalbum zal ik de volgende keer bijwerken want ik heb er nu helaas geen tijd meer voor). Kan wel alvast verklappen dat morgen weer verder op pad ga om te WWOOF’EN. Wat is dat? Is dat een hond met een spraakgebrek? Neen dat is het niet. Google er maar op gerust op los of wacht geduldig tot de volgende keer als ik weer een nieuw berichtje op muddle zet.

Ow en voordat ik het vergeet ik denk dat ik in Australië maar door ga als ‘Fonzie Reindeers’ (let op met extra e). Heb het nu wel gehad met iedere keer mijn naam te spellen of aan te horen dat mijn achternaam op de rendieren lijkt van de kerstman. Over de kerstman trouwens gesproken het is bijna kerstmis, alleen ik heb nog geen kou of sneeuw gezien hier, jullie wel?

Natuurlijk wil ik ook nog even Hilke en Zane (als jullie dit lezen) nogmaals voor alles bedanken. Dus bedankt beide voor alles!

Road Warrior failure

Gisteren dacht ik het eindelijk voor elkaar te hebben. Mijn eigen auto die ik maandag op had gehaald zodat ik met eigen vervoer Australië rond kon gaan. De bedoeling was dan ook om een hostel vinden vlakbij Melbourne, daar te parkeren en voor een tijdje te blijven zodat ik wat ideeën op kon gaan doen om (met meerdere reisgenoten) te gaan reizen in Australië. Maar zoals de titel al verklapt was dat niet helemaal gegaan zoals het hoorde. Laat ik maar weer eens terugkomen met een referentie naar een film. Mad Max kwam eind jaren ’70 uit en werd een grote hit. Voor degene die de film niet kennen, het is een Australische film dat zich afspeelt in de toekomst waarbij benzine en auto’s van groot belang zijn om te overleven. Snelheid en strijden om een paar liter benzine staan dan ook centraal in de film.

Nu vraag je natuurlijk af wat dat in hemelsnaam te maken heeft met wat ik meegemaakt heb. Nou dat zal ik je vertellen, in de film van Mad Max werden auto’s gebruikt van het merk Ford. En omdat ze in Australië en nog een klein aantal landen alleen de Falcon maken, werd deze ook gebruik in de film. Ikzelf heb dan ook een Falcon aangeschaft (omdat reserve onderdelen in overvloed hier verkrijgbaar zijn). Alleen toen ik hem kocht bleek volgens de verkoper dat de accu in orde zou zijn. Maar achteraf bleek hij gewoon kapot te zijn en kon ik totaal de motor maar 3x starten met de accu.

Ik was dus mooi onderweg naar het plaatsje Southbank (dat vlak onder Melbourne ligt) om daar de hostel op te zoeken waar ik zou gaan verblijven voor een aantal daagjes. Na een klein uurtje gereden te hebben, kwam ik aan in Southbank en ging ik even snel aan de kant bij een parking bay waarbij je alleen voor maximaal 15 minuten mag laden en lossen om even op de kaart te kijken in welke straat de hostel zat. Al snel bleek dat ik op de goede weg zat en nog maar een kleine kilometer van de hostel af zat…

Maar toen gebeurde het, of juist niet, de motor wilde niet starten. Dus ik alle elektronische apparaten en ventilatoren af gezet en even gewacht of hij toch weer wou starten. Neen niks… De accu bleek leeg te zijn en ik kon niks anders doen dan een nieuwe accu te zoeken. Omdat de meeste tankstations in Australië accu’s verkopen heb ik bij een winkeltje in de buurt gevraagd of er eentje in de buurt zat. Nou die wees me de weg en ik daar kijken; niks. Na meerdere malen bij verschillende winkels gevraagd te hebben en mij verteld hadden waar ik moest zijn en of ze eventueel accu’s verkochten had ik uiteindelijk een garage gevonden die ze deden verkopen. Ik was inmiddels al een aardig eindje van de auto vandaan en ik moest de accu dus een paar straten door Southbank heen zien te krijgen. Gelukkig zat er een handvat aan, maar na een paar minuten gaat hij toch behoorlijk wat wegen.

Ondertussen was ik na 3 uur eindelijk weer bij de auto aangekomen en ik keek in de kofferbak of er sleutels in lagen om de accu los te halen. Het bleek niet mijn geluksdag te zijn, want er lag alleen verbandtrommel in en een krik om de auto omhoog te zetten. Maar wat wel een geluk bleek te zijn, was dat er pal naast waar ik geparkeerd stond een Aston Martin garage zat en ik vroeg of ik wat sleutels kon lenen om de accu eruit te halen. En tot mijn verbazing wilde een monteur mij helpen om de accu eruit te halen. Alleen wat bleek nu? De verkoper een paar straten verderop had mij een verkeerde accu meegegeven. Maar weer een geluk bij een ongeluk kon de accu andersom erin worden gezet en werd hij na kleine aanpassingen netjes erin gezet door de monteur en kon de auto weer gestart worden. Ik kon dus eindelijk naar de hostel gaan waar ik 3 uur eerder al had moeten zijn. En de monteur deed dit voor niks en nam de kapotte accu mee. Uiteindelijk ben ik hem erg dankbaar hiervoor.

Wat ik hier aan over heb gehouden? Een plattere knip en een ervaring rijker (of juist armer, het is hoe je het bekijkt ). Nu is het tijd wat rond te gaan scharrelen voor reisgenoten/mogelijkheden en verder te gaan met de reis!

Batman in Melbourne?

Speciaal voor Nenno; G-day mates… Kunnen we nu weer verder gaan met de dagelijkse gang van zaken? Wat mij betreft wel. Waar zal ik het deze keer eens over gaan houden? Melbourne en de omgeving? Waarom niet, toevallig ben ik daar de afgelopen dagen geweest, dus dat komt mooi uit!

Een dag of wat geleden heb ik samen met een Ozzie en een Nederlander vanaf een hoger liggende heuvel de uitzicht bekeken totdat de sterren (welgeteld 2 sterren!) tevoorschijn kwamen. In de verte kon je Melbourne zien, de baai van Victoria en de omringende steden/dorpen bij Melbourne. Tijdens deze bezichtiging van de prachtige uitzicht (want dat was het zeker ) hebben we lam gegeten, wat in Australië hetzelfde is als een varkensvlees eten in Nederland. Want varkensvlees is niet zo heel bekend hier, maar wel lam wat in veelvoud over de toonbank gaat. Net als dat de supermarkten meer en meer vers voedsel in de schappen hebben liggen en veel variatie van alles wat er te krijgen is. Alleen kaas is niet wat je kaas kan noemen. Het is te vergelijken met plastic kaas dat je kan krijgen bij de McDrek McDonalds. Wat wel opvalt is dat het eten & drinken (vooral alcohol) in Australië in de supermarkten wel wat duurder is dan in Nederland. Waarschijnlijk komt het doordat er meer items vers zijn en dat ze voor je inpakken na het afrekenen. Daarentegen zijn de “normale” boodschappen weer een stuk goedkoper hier omdat de dollar een stuk lager ligt dan de euro.

Maar goed jullie waren gekomen voor het verhaal van Melbourne, dus laat ik daar maar eens mee gaan beginnen. Melbourne is een mix van verschillende culturen, dat zie je niet alleen terug op straat door de menigte die je voorbij ziet wandelen, maar ook door de gebouwen die door de jaren/eeuwen gebouwd zijn. Wat mij verbaasde is dat ze hier schooluniformen dragen voor degene die naar grammer school en high school gaan. Natuurlijk is de koningin van Engeland nog steeds staatshoofd van Australië maar toch. Dat moet ik er trouwens er ook bij zeggen, ze hebben allerlei mixes van gewoontes en gebruiken. Zo rijden ze links, maar gebruiken ze (kilo)meters als ijkpunt voor snelheid en afstanden in plaats van miles of yards. Zo zijn er meer gebruiken die anders zijn dan dat je zou verwachten. Maar er zijn ook zeer positieve gebruiken/gewoontes hier, zoals het laten zien van de benen, man-o-man dat zouden ze in Nederland ook wat meer moeten doen…

Niet alleen was ik af en toe verbaasd over de “gemixte” gebruiken. Maar ook over het gebruik van een bibliotheek. In Nederland zou je het niet verwachten dat er mensen daadwerkelijk voor openingstijd buiten zouden wachten (of ik ben er te weinig geweest afgelopen jaren, dat zou ook kunnen ) maar hier is het heel normaal. De State Library of Victoria is de grootste bibliotheek in Melbourne (waar ik nu ook dit verhaaltje aan het typen ben, omdat internet gratis toegankelijk is ) waarbij de scholieren en andere mensen die graag willen lezen gaan hier naartoe om te studeren of om gewoon rond te kijken/lezen in de ruimtes die ervoor beschikbaar zijn gesteld.

Als je Melbourne ingaat dan kom je erachter dat het een echte stad is. Net als elke grote stad is het druk, waar je ook komt, er staan altijd wel mensen te wachten of je ziet een massa van mensen op je afkomen. Maar als je toch van de drukte af wilt zijn dan kan je nog altijd een park (batman is er één van) of een garden zoals ze dat hier noemen opzoeken. En het is niet net als Nederland waar je alleen op de paden mag lopen, neen je mag vrij rondlopen, uiteraard moet je sommige perken met rust laten als er een hek staan. Maar voor de rest ben je vrij om te staan en gaan waar je wilt. Er zijn zat mensen die daar even uitrusten om bij te komen van het “harde” werkersleven die ze hebben en lekker middagdutje daar gaan doen in bijvoorbeeld de Alexandra Gardens of de Queen Victoria Gardens.

Er is nog zoveel dat over Melbourne te vertellen is, maar dat laat ik nu voor even. Bekijk in plaats daarvan maar even naar de afbeeldingen in het fotoalbum en je krijgt er een beter beeld van, want anders val je nog in slaap van mijn iets wat te grote berichtje.

See ya all later… (< !!)