Af en toe heb ik het gevoel dat ik terecht ben gekomen in een of andere slechte film script. Zo had ik dat destijds in Australië met de bosbranden en nu weer met het onderstaande verhaal wat ik gisteravond meegemaakt heb in Japan. 
Gisteravond lag ik net in bed en hoorde ineens geschreeuw van buiten uit komen. Mijn eerste gedachte was dat de buren weer eens (luidruchtig) hun daad aan het uitvoeren waren maar al snel wist ik dat het dit keer iets anders was. Het geschreeuw werd namelijk heftiger en af en toe werd het ondersteunt door gehuil. Dus ik deed de schuifdeur open van de slaapkamer om te horen of ik het bij het goede eind had dat er iets gaande was buiten. Nadat ik even geluisterd had, bleek dat ik niet bij het verkeerde eind zat en dus niet aan het dagdromen was. Snel ging ik naar de kamer toe om vervolgens naar buiten te gaan om te kijken wat er aan de hand was en of ik kon helpen.
De hostvader was op dat moment net thuis gekomen en was met zijn hobby bezig (zijn vissen aan het bekijken). Ik zeg tegen hem dat er buiten iemand aan het schreeuwen en aan het huilen is. Zegt hij tegen mij; komt het van het park vandaan? Geen idee, zeg ik tegen hem, maar ik ga even kijken wat er aan de hand is.
Dus ik ging naar buiten toe en uiteraard was het geschreeuw en gehuil net gestopt. Maar om zeker van te zijn dat het niet terugkwam bleef ik heel even wachten. Niet lang erna komt de hostvader naar buiten. In eerste instantie dacht ik dat hij naar buiten kwam om te kijken/helpen maar die illusie ging snel voorbij nadat hij de noodles wagen aanhield en een portie noodles bestelde!(?) Echt ik begreep niks van zijn actie… 
Maar voordat ik mij er druk over kon maken begon het gehuil weer en kon ik de locatie achterhalen. Uiteindelijk bleek het niks anders te zijn dan een ordinaire relatie/huwelijks probleem. Alleen de onbegrip die ik eraan over heb gehouden is niet te bevatten. Niemand, maar dan ook niemand deed ook maar iets die over de straat aan het wandelen was. Voor hetzelfde geld was er iets ernstig gebeurd. Ik zou mijzelf nooit hebben kunnen vergeven als er iets ernstig gebeurd was en had kunnen ingrijpen.
Toevallig wist ik dat zoiets vaker voorkomt in Japan (met geweld, aanranding, enzovoorts). En het schijnt zo te zijn dat ze niet ingrijpen omdat ze op dat moment te bang zijn om maar iets te ondernemen. Maar ik kan het niet begrijpen. Japanners hebben namelijk zo’n groot eergevoel en respect voor anderen. Alleen als het op zoiets aankomt dan kijken ze de andere kant op?