Slecht film script

Af en toe heb ik het gevoel dat ik terecht ben gekomen in een of andere slechte film script. Zo had ik dat destijds in Australië met de bosbranden en nu weer met het onderstaande verhaal wat ik gisteravond meegemaakt heb in Japan. :mellow:

Gisteravond lag ik net in bed en hoorde ineens geschreeuw van buiten uit komen. Mijn eerste gedachte was dat de buren weer eens (luidruchtig) hun daad aan het uitvoeren waren maar al snel wist ik dat het dit keer iets anders was. Het geschreeuw werd namelijk heftiger en af en toe werd het ondersteunt door gehuil. Dus ik deed de schuifdeur open van de slaapkamer om te horen of ik het bij het goede eind had dat er iets gaande was buiten. Nadat ik even geluisterd had, bleek dat ik niet bij het verkeerde eind zat en dus niet aan het dagdromen was. Snel ging ik naar de kamer toe om vervolgens naar buiten te gaan om te kijken wat er aan de hand was en of ik kon helpen.

De hostvader was op dat moment net thuis gekomen en was met zijn hobby bezig (zijn vissen aan het bekijken). Ik zeg tegen hem dat er buiten iemand aan het schreeuwen en aan het huilen is. Zegt hij tegen mij; komt het van het park vandaan? Geen idee, zeg ik tegen hem, maar ik ga even kijken wat er aan de hand is.

Dus ik ging naar buiten toe en uiteraard was het geschreeuw en gehuil net gestopt. Maar om zeker van te zijn dat het niet terugkwam bleef ik heel even wachten. Niet lang erna komt de hostvader naar buiten. In eerste instantie dacht ik dat hij naar buiten kwam om te kijken/helpen maar die illusie ging snel voorbij nadat hij de noodles wagen aanhield en een portie noodles bestelde!(?) Echt ik begreep niks van zijn actie… :huh:

Maar voordat ik mij er druk over kon maken begon het gehuil weer en kon ik de locatie achterhalen. Uiteindelijk bleek het niks anders te zijn dan een ordinaire relatie/huwelijks probleem. Alleen de onbegrip die ik eraan over heb gehouden is niet te bevatten. Niemand, maar dan ook niemand deed ook maar iets die over de straat aan het wandelen was. Voor hetzelfde geld was er iets ernstig gebeurd. Ik zou mijzelf nooit hebben kunnen vergeven als er iets ernstig gebeurd was en had kunnen ingrijpen.

Toevallig wist ik dat zoiets vaker voorkomt in Japan (met geweld, aanranding, enzovoorts). En het schijnt zo te zijn dat ze niet ingrijpen omdat ze op dat moment te bang zijn om maar iets te ondernemen. Maar ik kan het niet begrijpen. Japanners hebben namelijk zo’n groot eergevoel en respect voor anderen. Alleen als het op zoiets aankomt dan kijken ze de andere kant op?

Life is a bitch

Laatst was ik in een plaatsje in Tokyo dat is genaamd Ueno. Volgens een boekje dat ik gekocht had in Australië blijkt dat Ueno een gewilde plek is om af te spreken in het park of voor toeristen om het te bezichtigen. Maar dat is niet het enige. Het is ook een plek waar je veel zwervers ziet.

Uitzicht op Ueno Zwervers in het park van Ueno

Je zou zeggen wat is er nou zo bijzonder aan zwervers? Je komt ze toch overal tegen? Zelfs in Nederland. Nou ik kan je vertellen dat het toch wel een bijzondere ervaring was toen ik in het park aan het rond wandelen was.

Eergevoel Japanners Saigo Takamori

Zoals jullie inmiddels weten zijn de Japanners nogal bescheiden. En dat veranderd ook niet aan het gedrag van de zwervers. Ze vallen je dan ook totaal niet lastig zodra je het park binnen komt lopen. Eigenlijk niks van hun gedrag is veranderd van de ‘normale’ Japanner. Ze zijn nog steeds erg vriendelijk en groeten je zodra je ze aankijkt. Het is dan ook erg apart om te zien dat de regering de rug toekeert naar zwervers. In Japan is het namelijk niet mogelijk om direct steun te krijgen van de regering en je ben aangewezen op anderen als je zonder werkt komt te staan. Daar komt nog eens bij dat de zwervers nog steeds de keizer als hun meester zien en dus ook niet de rug naar hem hebben toe gekeerd.

Meertje in Ueno Japanse student

Daar kwam nog eens bij dat er best veel zwervers in het park aanwezig waren. Volgens het boekje is het ook dé plek om als zwerver daar rond te lopen/wonen. Eigenlijk heb ik het ook wel te doen hebben gehad met die mensen daar. Soms ontkom je er niet aan dat je werkeloos raakt en dan wordt ook nog eens je eer ontnomen, want dat is het volgens het volk omdat je pas echt bij de maatschappij hoort als je werkt. Het is dan ook niet mogelijk om van baan te wisselen want dat is echt taboe. Voor de zwervers is het dan ook nog eens extra moeilijk omdat de kans echt nihil voor ze is om weer aan de bak te komen en zullen daarom gedoemd zijn om de rest van hun leven de straten te bewandelen van Ueno. En toch blijven ze keizer steunen?

Shinobazu Pond Treinstation Ueno

Ik ken geen enkel volk dat zo’n groot eergevoel heeft dan het Japanse volk. Of zoeits goed is of niet? Geen idee, dat laat ik aan jullie over. Maar één ding is zeker, je gaat wel over zoiets nadenken. Ofwel ik deed het in ieder geval, misschien is dit voor jullie het zoveelste verhaaltje, maar ik vond het wel de moeite waard om het te vermelden… :)

Knock-out onder een kies

Tijdens de laatste paar dagen van de Golden Week ben ik onder andere naar een dierentuin in Yokohama geweest en heb ik de grootouders bezocht van de hostfamilie. De dierentuin is net als elk ander dierentuin gevuld met dieren en veel meer valt er niet over te vertellen. En foto’s vertellen veel meer dan een verhaaltje, dus als je meer over de dierentuin wilt zien, moet je in het fotoalbum zijn… ;)

Yokohoma pinguïns Yokohoma beer

Wat wel leuk is om te vertellen, is een tip dat ik aan iedereen mee wil geven die ooit misschien ook naar Japan wilt gaan. Drink nooit alcohol met Japanners! Ik heb namelijk twee dagen achtereen flink aan de borrel gezeten en de bescheidenheid die de Japanners normaal om zich heen hebben verdwijnt dan ook meteen aan de horizon. :D

Het begon namelijk allemaal aan het begin van de week. Mijn hostmama was namelijk jarig en ik had eigenlijk wel verwacht dat er veel visite zou komen en eventueel een feestje. :yummie: Maar dat bleef helaas bij een illusie. :mellow: De enige die haar (in het echt) feliciteerden was de familie en ikzelf. Alleen de volgende dag ging het er wel anders aan toe. Ik was in de morgen namelijk heel even weg geweest en nadat ik weer terug was, was er niemand meer te bekennen op twee personen na. Manlief was uiteraard (weer) werken, de kinderen waren bij opa en oma en mijn hostmama en een vriendin waren net na 12en al aardig aangeschoten en waren met z’n tweeën gezellig aan het bijkletsen en aan het lunchen met een of andere zoveel gangen menu dat ze klaar had gemaakt.

Nadat ik netjes hallo had gezegd en haar vriendin begroet had werd er aan mij gevraagd of ik mee wilde eten en of ik ook borreltje mee wilde drinken. Uiteraard sla ik zoiets niet af en toen begon het volgende. De vriendin van mijn hostmama begon wat vragen te stellen aan mij en op een gegeven moment zegt mijn hostmama dat ze vrijgezel is. Ik dacht ja dus? :rofl: Gelukkig vroeg haar vriendin meteen er achterna of ik een vriendin had en ik beantwoorde meteen met een ja en langzaam aan ging het gesprek weer tussen die twee zodat ik niet langer meer in de belangstelling stond. :unsure:

Dezelfde avond (laat) kwam haar man thuis en de vriendin en mijn hostmama waren al vroeg gaan slapen omdat ze nogal diep in het glaasje hadden gekregen. Alleen schijnbaar had mijn hostmama de opdracht gegeven aan haar man om te vragen of ik haar vriendin knap vond. :schater: Ik dacht laat ik maar eerlijk zijn zodat ik van het geheel af te zijn en beantwoorde beschaafd dat ze wel aardig was en niet meer dan dat. Hij kon het wel waarderen en begon te lachen en vertelde ook dat hij het (met tegenzin aan mij) moest vragen van zijn vrouw. Gelukkig heb ik in die dagen erna niks van gehoord dus ik hoop dat het ook daarbij blijft. :P

Platteland in Japan Geen drukte op het platteland

De volgende dag was het tijd om de grootouders te bezoeken van de moeders kant. Aangezien de kinderen daar ook waren en ze vroegen aan mij of ik zin had om mee te gaan. Waarom niet nietwaar? Zo zie je nog eens wat van de omgeving, dus ik nam de uitnodiging met beide handen aan. Serieus dat was een dag/avond om niet te vergeten! Niet alleen waren ze reuze aardig maar de beste man vroeg op een gegeven moment aan mij of ik weleens alcohol deed drinken. Ik zei ja en daarna vroeg hij of ik wijn lekker vond. Ik zei ja hoor geen probleem. En whiskey? Mwa het gaat maar is wel een beetje sterk. Voordat ik de laatste twee woorden gezegd had ging naar een kamer ernaast en riep mij zodat ik wat kon bewonderen. Het bleek dat hij een kamer vol (ja je leest het goed een kamer vol)  met alcohol had staan en pakte op een gegeven moment een fles whiskey tevoorschijn.

Om een beetje vaart te maken met het verhaal na een uurtje of wat was de fles leeg die we met z’n tweeën leeg hadden gedronken (hij was namelijk nogal een fanatiek met drinken en bijschenken dat ik met moeite bij kon houden en nee kon zeggen). En voor zover ik nog op mijn horloge kon kijken was het nog amper 16.00 uur. Niet lang erna gingen we eten en normaal lust ik geen vis maar op dat moment at ik alles wat er maar op mijn bord werd opgeschept. Het was ook erg raar om te ervaren dat mijn Japans steeds beter werd nadat ik meer gedronken had en ze dus ook meer en meer kon verstaan na elke slok die ik nam. :lol:

Op een gegeven moment ging de familie (op opa en mij na) nog even naar een schoenenwinkel toe. Nadat ik even naar de toilet was geweest ging ik terug naar de eetkamer/woonruimte en opa lag netjes op de grond te snurken. Hierbij nam ik zijn voorbeeld na en ging ook op de grond een dutje doen (op een elektrisch verwarmd tapijt). Dat gaf mij meteen een flashback naar de goede oude studententijd toen ik destijds onder een kies lag te dutten nadat ik nogal wat glaasjes op had… :paperbag:

Telen voor de hobby Smalle wegen in Japan

Het was wel erg leuk om zoiets mee te maken en vandaar dat ik dit met jullie wilde delen. Vanaf vanavond ga ik wat verder naar het zuiden afreizen om mijn oude vriendinnetje te bezoeken in Kobe. :wub: Heb er dan ook erg veel zin in om naar Kobe te gaan, niet alleen om haar weer te zien maar ook om even een ander gedeelte van Japan te bezichtigen. :yay:

Hello Kitty regenjasje

Note: heb zojuist nog even wat extra foto’s online gezet van “junior high school” kinderen die ons gisteren kwamen bezoeken tijdens de les.