Zucht… laatste dag…

Het is dan eindelijk zover. Iets waar ik naar uit heb gekeken. Ik ga Australië eindelijk verlaten… Tenminste zo dacht ik er een aantal weken geleden over, natuurlijk wil ik nog steeds reizen en het liefst een ander land bezoeken maar toch is het aan de ene kant jammer dat ik Australië ga verlaten…

Zoals jullie hebben kunnen lezen de afgelopen 4 maanden heb ik nogal wat meegemaakt en de meesten zullen deze ervaringen niet krijgen tijdens backpacken of zelfs niet in zijn of haar gehele leven. Dus eigenlijk is Australië wel bijzonder te noemen en vooral om ik veel herinneringen heb gekregen van het land die altijd bij me zullen blijven. ^_^

Eigenlijk is alles in een rap tempo achter elkaar gebeurd en het lijkt dan ook net alsof ik gisteren aan ben gekomen in Australië, dus ik heb het zeker naar mijn zin gehad! Daarnaast heb ik door de juiste connecties ( :shifty: ) ervoor gezorgd dat ik mijn 2e Working Holiday Visa zonder enige probleem aan kan vragen als ik in de toekomst (voor mijn 30e) nog een keer terug wil keren naar Australië (wat ik bijna zeker ga doen). ;)

Kan daarom ook zeker begrijpen waarom Hilke naar Australië is verhuisd omdat het totaal anders is dan Nederland en dat heb ik het niet alleen over het land zelf en de natuur maar ook de cultuur hier is zoveel anders dan Nederland. En ik heb dan ook een aantal contacten op gedaan die ik zeker zal gaan missen als ik terug ga naar Nederland. Ben dan ook erg blij dat je mij in het begin op hebt gevangen en dat ik er een tijdje heb kunnen verblijven, anders was ik waarschijnlijk niet eens deze kant op gekomen (of met een reisorganisatie gegaan en een hoop geld verspild). Daarom wil ik je ook van harte bedanken Hilke en natuurlijk ook Zane voor het begin dat jullie mij hebben gegeven in Australië! :thumbup:

Daarbij zal ik ook meteen mijn volgende reis aankondigen en dat is zoals de meesten al dachten: Japan! Nu zullen de meesten nu denken wat een sukkel of wat leuk dat je achter je (vakantie)vriendin Saeko aangaat, maar dat is niet het geval… Of in ieder geval dat is niet de bedoeling van mijn reis naar Japan. Ik zou het namelijk voor mezelf alleen maar moeilijker maken door voor de 2e keer afscheid te nemen. Zal haar waarschijnlijk wel een (paar) keer zien daar, maar dat is niet mijn hoofddoel van mijn volgende reis. Daarom zal ik ook meteen met de deur in huis vallen dat ik naar Japan ga om daar te studeren! Nu weet ik nog niet of ik 2 of 3 maanden wegblijf, maar dat zoek ik allemaal uit tijdens mijn eerste week in Nederland. Het ligt namelijk allemaal aan mijn budget of die het staande kan houden voor 3 maanden en anders wordt het een reis van 2 maanden. En wat ik daar precies ga studeren? Dat is simpel, de taal zelf; Japans! Door de taal te leren en tijdelijk bij een Japans gezin in te trekken voor een tijdje kom ik meer te weten over de (achtergronden en) cultuur die Japan heeft, wat ook mijn hoofddoel is van mijn volgende reis, door meer te weten te komen over het doen en laten van Japanners. Uiteraard zal ik ook blijven rondreizen om de natuur te bezichtigen omdat het bij een reis hoort… :)

Volgende maand zal ik het dus druk krijgen om mijn reis te plannen en krijgen jullie meer te horen zodra alles geregeld is. Voor zover als het er nu uitziet zal ik 3 april Nederland weer verlaten en de dag erna in Tokyo landen.

Voor nu tot morgen (op Muddle) en misschien zie ik je wel in de maand maart ergens en anders zie ik je na mijn volgende reis weer. Nu is het tijd om op te stijgen, want op dit precieze tijdstip gaat mijn vliegtuig de lucht in op weg naar Londen.

Weer naar huis

Rick has left the big bluiding that is called Australia, but I will be back in a few years, so no worries! :wave:

It’s just surreal

Geen idee waarom, maar de afgelopen paar maanden in Australië zijn niet alleen gek genoeg voorbij gevlogen maar ook wat ik allemaal mee heb gemaakt klinkt net alsof ik in een roman of een of andere Hollywood film terecht ben gekomen… :huh:

Zo ook de afgelopen dagen naar mijn verjaardag toe en de verjaardag zelf. Ik had mijn laatste berichtje “De zwarte wereld deel III” (automatisch) vrij laten komen op 21 februari en had hem dus al eerder geschreven dan de dag zelf. Want op die dag begon het namelijk een nieuw verhaal. Alhoewel het was de vrijdag de 20e om ongeveer 23.00 uur dat het begon. Ik was namelijk bij mensen thuis waarvan de vrouw hoog zwanger was en haar water brak tijdens de nacht van 20 en 21 februari. Het ging daarna nogal gehaast en chaotisch omdat de station wagon (mijn oude auto ;) ) de tank bijna leeg was, niks ingepakt was en het dichtstbijzijnde ziekenhuis iets van 50 km van hun huis vandaan is. Daarnaast ging haar man nog even snel douchen voordat ze naar het ziekenhuis gingen… :schater: De vrouw was ook nog eens doodsbenauwd over de geboorte omdat ze de laatste keer een nabloeding had gehad van het 2e kind.

Uiteindelijk was het dan toch zover dat ze naar het ziekenhuis gingen en niet lang erna (ik dacht in totaal van 2,5 uur en na 1 uur nadat ze in het ziekenhuis waren) was de baby geboren en alles ging vanzelf en erg vlot. In de tussentijd had ik wat vrienden en familie op de hoogte gebracht met de status van de geboorte. Het leuke hiervan is, naast dat er nieuw persoon op de wereld is gebracht (en één dag voor mijn verjaardag) dat het een meisje is geworden. Ze hebben namelijk al 2 jongens en hoopten dat het 3e kind een meisje zou worden. En dat is uiteindelijk ook uitgekomen. De naam of het meisje is Jaiya Mila Dey. En volgens de deskundigen (huisvrouwen) lijkt het een erg klein kindje, maar volgens het gewicht schijnt het weer boven het gemiddelde te zitten (iets van 8 á 9 pond).

Geboorte van Jaiya Ah wat lief

Dezelfde dag ben ik nog op bezoek geweest na iets van 2 uur geslapen te hebben en verbazingwekkend was de moeder topfit te noemen. Ze zag er goed uit en was helemaal niet uitgeput zoals je zou verwachten en meestal ziet. Wel zag het meisje er nogal paars uit en was haar voorhoofdje ietsje gekneusd omdat de geboorte nogal snel ging, maar de dag(en) erna was de paarse kleur alweer weggetrokken.

Jaiya aan het slapen Jaiya en ik

Op mijn verjaardag zelf was het dus een dubbel feest (de geboorte werd gevierd met een BBQ) en een tiental mensen waren aanwezig. Het gekke van het feest zelf was dat ik niet alleen jarig was en dat de baby een dag ervoor geboren was, maar ook vriendin van de zus van de moeders kant is precies op dezelfde dag als mij jarig (alleen dan 2 jaar jonger). :frantic:

Feestje in Warburton De lucht is nog helder

Verzamelen voor de taart Kaarsjes blazen

Aansnijden van de taart Jummie taart

Nu kun je dus eigenlijk wel stellen dat dit en het andere wat ik allemaal mee heb gemaakt nogal niet alledaags te noemen is en daar zal het ook niet bij blijven omdat er daarna nog wat anders gebeurd is en dat is dat ik voor de tweede keer voor de bosbranden heb moeten evacueren. Eigenlijk was het een beetje een dag van vreugde en verdriet. Het feest was namelijk erg gezellig en op een gegeven moment sloeg het feest ineens over op snel alles opruimen, inpakken en snel met de auto’s het dorp uitvluchten… :mellow:

Donkere lucht Meer en meer rook

Nadat alles ingepakt was, werd aan mij gevraagd of ik een busje wou besturen omdat het voor de vrouw net allemaal teveel werd (en nu 3 auto’s hebben) en dus nog wat andere bestuurders nodig hadden om de gepakte spullen ergens anders te krijgen. Gelukkig had ik niet al teveel gedronken en was ik dus nog steeds in staat om een voertuig te besturen. En konden we bij een aantal vrienden van hun blijven die een half uur van ze vandaan wonen.

Op de dag dat ik dit nu aan het schrijven ben, ben ik ondertussen weer in de stad na een aantal keren bij verschillende familieleden en vrienden ben wezen “couchsurfen” komt er maar één ding bij mij naar boven:

“Waarom de een wat meer meemaakt en de ander wat minder en waarom gebeurt mij zoiets steeds weer? Geen idee, maar ik weet wel dat dit mijn leven is en dus ook niet kan wachten totdat mijn volgende reis gaat beginnen. Het leven is onvoorspelbaar en kan alle kanten op gaan. Dus ik wil er met volle tuigen van genieten.”

Ammon en ik

Note: omdat ik een paar keer de vraag heb gehad wanneer ik aan zal komen in Duitsland / Nederland hierbij het antwoord: zondag om 18.25 zal mijn vliegtuig landen op het vliegveld in Düsseldorf.

De zwarte wereld deel III

Dit is het laatste deel van de reeks, vanaf dan komen er spannende, ontroerende, grappige en verbazingwekkende verhaaltjes. Het volgende nieuws zal aan bod komen tijdens het laatste hoofdstuk van deze reeks: goed nieuws, slecht nieuws, goed nieuws, goed nieuws en slecht nieuws…

Laten we bij de eerste beginnen en dat is goed nieuws. Het goede nieuws is dat ik afgelopen woensdag mijn auto heb kunnen verkopen en dus weer een vrij man ben en gaan en staan waar ik maar wil zonder dat ik bezit ergens achter laat. :yay: Eigenlijk ging het verkopen best snel afgelopen week. Een gezin dat ik hier in Australië ken, hadden namelijk interesse in mijn auto omdat er een derde kind aan zit te komen en een grotere auto nodig hadden. Dus ik heb de auto zo snel mogelijk naar garage gestuurd om een roadworthy te krijgen zodat de beslissing wat makkelijker voor ze was. Nadat hij afgekeurd was heb ik hem voor $200 laten maken en woensdag kreeg ik te horen dat ze hem wilde kopen voor het bedrag dat ik er graag voor wilde hebben. Hij zat wel wat onder de vraagprijs (omdat ik hem snel wilde verkopen) maar toch nog steeds een net bedrag en ik heb toch een tijd lang plezier van gehad. Om precies te zijn heb ik sinds begin november tot afgelopen woensdag 6644 km met de auto gereden. Dus het was zeker geen verkeerde beslissing geweest om de auto destijds te kopen. Normaal rijd ik dat in iets minder dan een jaar in Nederland… :o

Het volgende nieuws is slecht nieuws, ik heb het helaas niet voor elkaar gekregen om mijn volgende reis meteen achter deze te plakken. Had namelijk te weinig tijd om alles rond te krijgen. Dus dan komen we meteen bij het goede nieuws en dat is dat ik 1 maart terug ben in Nederland. Heb afgelopen woensdag ook een ticket kunnen regelen naar Nederland en had ook nog eens geluk doordat ik iets 8 uur van mijn reis heb af kunnen snoepen door 2 tussenstops te schrappen! Dus deze keer zal het gelukkig geen 30+ uren meer zijn. :D

Wat het is andere goede nieuws? Nou dat zal ik je vertellen en dat is dat mijn reis nog niet (!!) over is. Begin april (als het goed is de 3e) zal ik Nederland weer verlaten om weer een ‘reisje’ te maken van 2 á 3 maanden. Dit keer zijn de reisuurtjes wat minder, namelijk iets van 16 uur. Welk land, dat laat ik nu nog even open, zal het bekendmaken zodra ik alles heb kunnen regelen (in maart)… ;)

En wat is het laatste slechte nieuws dan? Om eerlijk te zijn, is het niet één slecht nieuwsbericht maar een paar. De bosbranden zijn nog steeds niet geblust en van week was er weer een risico om te evacueren. Eigenlijk is het vanaf het begin niet veilig geweest in de omgeving waar ik op het moment begeef en van de week werd de bosbrand weer iets groter. Bijna elke dag hangt er wel een dikke lucht met rook aan de hemel. Je kan het vergelijken met mist, maar dan is de lucht gevuld met vuurrook en het stinkt ook nog eens de hele dag. Regen? Toevallig van de week een half uurtje wat dus niet genoeg is, man en macht vechten nog steeds om de bosbranden onder controle te krijgen of houden. De meesten mensen (die verstandig zijn) hier hebben in het geval dat het bosbrand verder uit zal gaan breken, al hun waardevolle spullen weggebracht naar familie/vrienden die in een veiliger gebeid wonen. Wat mij trouwens opviel is dat het leven hier weer op volle toeren draait hier. Men gaat naar het werk, school en doen hun dagelijkse dingetjes weer en dat terwijl nog steeds de kans bestaat dat de bosbranden zich gaan uitbreiden. Zelfs ik ben weer aan de gang met de dagelijkse gang van zaken. Het leven gaat immers gewoon door… Het andere slechte nieuws is dat ik Australië ga verlaten. Aan de ene kant is het erg jammer want er is nog zoveel meer te zien in Australië maar andere kant wil ik (even) wat anders dan Australië, vandaar dat ik dan ook in april weer op pad ga. Heb dus ook zeker geen spijt dat ik naar Australië ben gegaan en ik zou het zo weer overnieuw doen als ik de tijd terug zou kunnen draaien. Zal ook in de (verre) toekomst Australië nog een keer gaan bezoeken want het heeft toch stiekem wel een plekje in mijn hart veroverd… :)

Als laatste slechte nieuws wil ik dan ook even mededelen dat ik terug zal komen naar Nederland. Dus dames en heren houdt uw hart vast want Rick zal zich spoedig weer onder de nuchtere en gierige Nederlanders bevinden. Ik zal dan ook aan het weer moeten wennen (en waarschijnlijk aan de omgeving). Want zwembroeken-weer zal er voorlopig daar nog wel niet inzitten. :muts:

Note: heb ook nog even wat extra foto’s online gezet (Blue Mountains & Canberra) die vorige maand gemaakt zijn in NSW, waar ik geen verhaal van heb geschreven. En voor morgen: “What’s my age again?

De zwarte wereld deel II

Laten we verder gaan waar we gebleven waren. Zoals jullie weten zijn er bosbranden in delen van Australië aan de gang. En vorige week ben ik geëvacueerd van een dorp dat maar 6 km van de bosbranden af was. En omdat ik veel berichtjes krijg via mail, telefoon en andere communicatie middelen, dacht ik, laat ik maar even een update geven van de stand van zaken…

De bosbranden zijn in grote delen van Victoria en New South Wales onder controle. Afgelopen week ben ik terug gekeerd naar het dorp waar ik uit was geëvacueerd en het schijnt dat een aantal huizen en bezittingen in vlammen op zijn gegaan. Nu dat het weekend is, is de temperatuur weer gestegen naar iets meer dan 30 graden. De afgelopen dagen had het in de stad geregend, alleen niet op de plek waar ik naar terug ben gekeerd. Dus het is nog steeds een risico om hier aanwezig te zijn omdat 20 km verderop de bosbrand nog steeds gaande is. Man en macht wordt eraan gewerkt om de bosbrand onder controle te krijgen.

Twee dagen geleden heb ik nog met een paar andere Australiers inzamelingen getransporteerd naar basisscholen en die hebben de spullen weer met busjes naar verzamelplaatsen gebracht waar de mensen zitten die geen onderkomen meer hebben. Het was ook verbazingwekkend hoeveel mensen spullen doneerde, het was niet alleen kledingstukken maar er werden ook bij supermarkten boodschappen gedaan en die werden gedoneerd. Naast dat kon er ook bloed gedoneerd worden omdat er nu een tekort aan is. Helaas kon ik het zelf niet doen omdat ik afgelopen jaar een tatoeage heb laten zetten…

Natuurlijk heb ik ook nog wat goed nieuws, tenminste dat hoop ik. Heb namelijk een potentiële koper kunnen vinden voor mijn auto. Van de week heb ik hem naar een garage gebracht en een check uit laten voeren (omdat het verplicht is als je hem wilt verkopen omdat ze geen APK hier kennen). Alleen was hij niet roadworthy, maar dinsdag wordt de auto gemaakt voor $200 en woensdag weer gekeurd. Met een beetje geluk ben ik hem dan volgende week kwijt en ben ik weer een vrij man. :yay:

Als dat allemaal gelukt is wordt het tijd om een keuze te maken. Zit nu namelijk over een aantal dingen na te denken, alleen tijd is een beetje een probleem (voor wat ik nu serieus aan het overwegen ben). Maar dit alles zal ik volgende week allemaal onthullen in het derde deel van het verhaal, want dan is voor mijzelf ook alles duidelijk of dat wat ik wil haalbaar is. ;)

En dan misschien ook eindelijk weer foto’s, of niet, maar dat zie je dan vanzelf. :sweatingbullets: